brief aan mijn ex

afbeelding van celly

(deze brief schrijf ik alleen om me gevoelens van me af te schrijven hij zal hem nooit te lezen krijgen)

Y.
Hoe heb je het zover kunnen laten komen?

We hebben 3 jaar een relatie gehad waarvan de eerst 2 echt geweldig waren ik was jou alles je behandelde mij als jou prinses en we waren gelukkig. Ik opende me hart niet zomaar door alles wat er in mijn leven was gebeud. Jij heb gevochten voor me en ik gaf mezelf helemaal over aan je.
Ik vertrouwde je alles toe wat ik in mijn leven had meegemaakt samen huilde we erom. Je was mijn rots in de branding einedlijk iemand aan wie ik mijn hart helemaal durfde te geven. 2 jaar lang waren we zo gelukkig samen een eigen huisje allebei een goede baan niks kon ons tegen houden. We droomde samen weg bij de gedachte dat we ooit zouden gaan trouwen en kindjes zouden gaan krijgen we hadden zelfs al namen verzonnen. Ik deed alles voor jou en jij deed alles voor mij we waren niet te breken. Iedereen om ons heen dacht dat wij het koppel waren dat samen oud zou worden vriendinnen waren jarloers op me!

Maar toch Y. ging er wat fout ruzie's om de kleinste dingen. Jij die me zomaar ineens aan de kant zetten de reden was dat je bang was dat ik je zou kwetsten. Je zei me dat je nog nooit zoveel voor iemand gevoeld had als voor mij en dat je daardoor bang was dat ik je zou kwetsen. We hebben dagen lang gepraat en uiteindelijk geloofde je weer in ons ik ben te vertrouwen en kwetsen doe ik je niet. Dat was het eerste wat mis ging vanaf toen ging het berafwaards.....
We hebben na die 2 prachtige jaren samen echt gevochten om gelukkig te zijn en er waren ook nog veel gelukkige momenten het laatste jaar, maar toch was er iets gebroken.
Ik was weer veel bij me moeder thuis maar ook nog heel veel in ons huisje. Jij wou meer vrijheid en die kreeg je van me. Toch was je niet eerlijk want wanneer ik een keer met me vriendinnen weg wou en jij wou samen met mij zijn moest ik me afspraken maar af zeggen!!! Ik deed het ook nog want ik deed alles voor jou.
Het laatste jaar van onze relatie heb je me heel veel pijn gedaan
Jij was mijn leven Y.
Totaan de dag dat we ruzie hadden en jij vertrok uit huis uren later kwam je terug je was nog steeds niet afgekoeld en dat heb ik geweten voor het eerst sloeg je me, en 1 klap was niet genoeg je heb me finaal in elkaar geslagen. Je zetten me uiteindlijk in je auto ik was door het dolle heen zo kwaad verdrietig en vernedert. Ik bleef schreeuwen tegen je je moest de auto aan de kant zetten van mij ik wou niet bij je in de auto maar je reed door. Waarschijnlijk ook geschrokken van wat je gedaan had je wou praten met me als ik rustig was. Toen stond je voor het stoplicht ik zag me kans en sprong uit de auto!!!
Dagenlang heb ik niks van je gehoord tot het moment dat ik met mijn familie mijn spullen kwam halen daar stond je verdrietig en verslagen. Hoe dom ook ik had medelijde met je we hebben uren gepraat en besloten toen om geen contact meer te hebben. Dat hebben we een maand of 3 volgehouden maar we miste elkaar te erg. We probeerde het weer in het begin waren we weer zielsgelukkig daarna kwam die sleur weer. Ik wou niet meer verder en jij uiteindlijk ook niet Ondanks onze liefde voor elkaar Y. soms is liefde niet genoeg. Op het moment dat er een punt achter werd gezet ging ik kapot van verdriet terwijl ik wist dat dit waarschijnlijk het beste was.

Een paar weken over tijd en al die tijd heb ik geen contact met jou gehad. Ik wou zelf niet eens een test doen want dat zou betekenen dat ik jou zou moeten bellen dat kon ik niet aan. Ineens die email van jou een uitnodiging van een datingssite! Hoe kon je?! Nog hield ik het voor me ik vertelde je niks over dat ik over tijd was 2 weken later nam ik contact met je op via die site deed me voor als een ander ik was nieuwsgierig wat je nou eigenlijk op die site aan het zoeken was. Ik werd zo kwaadde manier hoe je praate tegen iemand die je niet eens kent terwijl wij net uit elkaar waren!! Je gaf zomaar je nummer weg en vroeg te bellen dus dat deed ik met mijn stem en toen kwam het eruit!!! Je hing op de volgende ochtend bel je me doodleuk om te vragen hoe het gaat en net alsof doen alsof je niks heb gehoord weer vertelde ik het aan je. 3 dagen lang laat je niks horen totdat ik naar je huis kom pas dan praat je met me.
Hoe denk je dat ik me al die tijd heb gevoeld?
Die maandag daarop probeer ik je de hele dag te bereiken ik wou die test gaan doen maar jij laat niks horen dus ik deed de test zelf.

Je reactie daarop Y. had ik zeer zeker niet verwacht!!! Ik ben zwanger van je en jij slaat me weer helemaal in elkaar hoe kan je?
Daarna probeer je me weer in te palmen met je mooie praatjes maar nee ik kijk er nu doorheen!
Hoe kan je me dit allemaal hebben aangedaan?
Heb ik dit verdient?
Ik ben altijd goed voor je geweest en tuurlijk ik heb ook mijn fouten maar ik ben nooit zo ver met jou gegaan als jij met mij!!!

Je laat me nu alleen terwijl je weet dat je vader word. Als je me niet geslagen had dan hadden we dit samen op kunnen lossen, maar nee jij gaat liever verder met me nog meer kapot maken.
Aangifte tegen mij doen die werkelijk nergens op slaan kom op zeg waarom ga je zover. Zijn die klappen niet genoeg voor je geweest?? Y. jij hebt mij helemaal gebroken ik ben nu een wrak dankzij jou. Je gaat te ver echt waar. Ik hoopte dat je me na die klappen met rust zou laten maar dat was nog niet genoeg voor jou.
Ik moet me nu dankzij jou als 1 of andere halve crimineel gaan verantwoorde tegenover de politie!!!
Ik heb niks verkeerd gedaan. Ik hoop dat je me na alles nu met rust zou laten zodat ik me nu volledig kan gaan richten op mij en mijn kindje. Het had allemaal zo veel beter gekund Y. ik hoop dat je je beseft je had een rol in mijn kindje's leven kunnen hebben, maar nu zet ik alles op alles om jou zo ver mogelijk weg van ons 2 te kunnen houden. Was je nog maar die man van 3 jaar geleden dan was je de perfecte vader geweest.
Helaas heeft het niet zo mogen zijn. Ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat je verdwijnt weg uit mijn leven voor altijd!!!
Ik red me wel en zal aan iedereen laten zien dat ik een sterke vrouw ben en een goede moeder voor mijn kind. Voor de duidelijkheid het in MIJN kind!!!

afbeelding van MrDown

Heftig en goed van je!

Celly,

Las je vorige blog en nu weer, echt vreselijk voor je en super dat je het van je afschrijft. En wat een wijsheid om dit niet te versturen. Het enige wat ik kan zeggen is dat als er fysiek geweld in een relatie zit, kappen. Ongeacht wie het geweld toepast, vrouw of man. En als klap op de vuurpijl; je bent zwanger en hij timmert op je. Aangeven die hap, wat denkt hij wel niet?

Verder mijn advies, verbreek echt elk contact... wat je met je kind doet, daar durf ik niets over te roepen. Ik zou maatregelen nemen om jezelf te beschermen, geef dit duidelijk aan bij de pliessie....

Je bent zoveel meer dan een boxbal, ieder mens verdient ultiem geluk. Het is nu even pijnlijk, je bent boos lees woest, verdrietig, in de war, veel vragen, weinig antwoorden, geeft ook niet. Probeer positief te blijven, je eigen leven te leiden, je in nieuwe interesses verdiepen, op eigen benen staan, dit alles positief want je hebt een kleine in je buik en deze situatie kan invloed hebben op de stemming van het kind later.

Succes en hou je taai!