Hallo,

Ik heb al 2.5 jaar een realtie met het mooiste, liefste meisje van de wereld. 1.5 week geleden belde ze me in 1 keer huilend op dat ze twijfelde aan onze relatie. Zij woont 1.2 uur van mij vandaan, maar we zien elkaar elk wekend en er gaat geen dag voorbij dat we elkaar niet spreken. Ik was helemaal in shock na dit telefoontje

De reden dat ze twijfelt is dat ze vind dat ik ik mijn verantwoordelijkheden niet altijd neem voor me zelf. Rook te veel. Bel te laat te dokter enz. Zij heeft het gevoel achter mijn broek aan te moeten zitten en zo zijn we langzaam gegroeit naar een moeder dochter verhouding wat dit soort zaken betreft. Ze heeft dit wel eens vaker aangegeven, maar nooit zo dat ik het me echt aantrok. Nu is het misschien te laat. Laat ik ten eerste zeggen dat ik met de punten die ze noemde meteen wat heb gedaan. Natuurlijk voor mezelf, maar ook voor de relatie.
Na dat telefoontje heb ik een paar dagen in zak en as gezeten. Ze is nog langs geweest wat fijn en raar was. Daarna belde ze weer en zei ze dat ze het echt niet meer kan. Toen is er meteen een vriendin gekomen, want alleen zijn kon ik niet. Voor mij was het toen uit. Toen belde ze die avond een paar keer om te zeggen dat het niet uit is, maar dat ze twijfelt. Ik kon het niet meer aanhoren....Zij trouwens alleen maar huilen.

Ik ben dit weekend naar haar toe gegaan en ben halverwege weggegaan, want ik merkte dat ik niet meer wist hoe ik moest reageren. Mijn schoonmoeder zei dat het beter zou zijn als ik weg zou gaan en even samen een break te nemen. Ik beaamde dat meteen, want deze situatie trok ik ook niet. Mijn schoonmoeder heeft nog 1 keer gebeld en ze is er heel erg verdrietig van ( net als iedereen in onze omgeving ). Nu mag ik natuurlijk geen contact opnemen.
Ik had nog een weekendje weg geboekt met pasen en deze moest ik van haar maar afzeggen. Dan maar met mijn nicht.
Dit is toch ongelofelijk, van een super liefdevolle realtie naar een nachtmerry. Ze houd heel veel van me zegt ze en is net als ik intens verdrietig.
Ik wil al een jaar heel graag samenwonen. Zij twijfelt hier natuutlijk ook aan.

Wat moet ik doen, want ik slaap amper. Ik weet dat ik aan mezelf moet denken!