Tis allemaal nog vers ( 3 weken ) en de emoties laaien dan nog wel op. Nu, voel me sinds zaterdagnamiddag rustiger. Was ook wel een emotionele dag, zaterdag. Voormiddag naar begrafenis geweest van mijn broer zijn schoonvader.Kende hem niet echt, maar uit respect en waardering voor mijn broer en voor zijn familie. Zeer zwaar voor mij, temeer dat ze ook nog eens een lied speelden dat wij alle twee schitterend vinden. Ook het feit dat ik mijn ouders op korte tijd ben verloren ( tussen 2007 en 2011 ) maakte het ook niet echt gemakkelijker.Wanneer ik nadien haar sms om te zeggen dat ik onze zoon kom halen, kreeg ik niets terug. Bij aankomst zei ik haar dat ze uit beleefdheid terug had kunnen sms'en. Ze zei: je wist dat we er toch waren,. Kan best zijn , maar kon altijd wel wat tussen gekomen zijn. Zij nors en bij mij kwamen de emoties. Ben toen even over de rooie gegaan ( jammer genoeg met de kleine erbij ), ben daarna boos vertrokken, zonder mijn zoontje. Had onmiddellijk veel spijt naar hem toe. Thuis gekomen zag ik dat ze mij gebeld had. Ik terug. Heb haar gezegd dat ik in de fout ben gegaan naar onze zoon.Na een tirade van mij ( ze hing niet op ), waarbij ik al haar persoonlijke spullen buiten had gegooid en haar had toegeroepen( zei rieo ook ) dat ze hare bazaar kon komen halen en dat dat niet ging voor haar en dat ik het liet liggen en dat ik het dan maar moest weggooien, etc.. werd ik kalmer en rustiger en op een voorstel van mij voelde ik duidelijk twijfel bij haar. Zei haar dat we toch aan onze relatie konden werken , ook al woon je apart. Even stilte aan de lijn.Nadien zei ze: wat wil je dat ik zeg,E.Alleen wat je wilt horen. Neen, is mijn antwoord.Na onze telefoon gesprek voelde ik een ongelooflijke rust over mij komen. Heb haar nadien terug gebeld dat ik ons zoontje kwam halen. Ze vroeg of het ging ( kalm ). Ik zei : geen probleem ( ook kalm ). Bij aankomst hebben we elkaar stevig geknuffeld en gemeende wangzoenen gegeven.Ze gaf ook nog een fijne opmerking over mijn nieuw jasje. Vond ze mooi, leuk. ( Wat betreft klederdracht van mij . Liep praktisch altijd in het zwart rond. Heb daar komaf meegemaakt en ben ne keer flink gaan shoppen en heel wat andere spullen gekocht.) Heb die namiddag het super gehad met ons zoontje. Kermis geweest,smoutebollen gekocht om mee te pakken. Ook 5 stuks voor haar ( weet dat ze dat ook graag heeft ). Vond ze heel lief.Heb ook gezien dat ze de bloemetjes uit onze tuin in een vaas heeft gezegd ( had haar die van de week gegeven ). Heb haar deze gegeven, niet als charmeoffensief, maar omdat ze zelf graag in de tuin bezig was ( deden we altijd samen, gaf vonken tussen ons ) en ontzettend hiervan genoot.En dat ik het jammer vond dat zij nu niet van de mooie bloemen kon genieten.Zij niet naar de tuin ? Dan de tuin naar haar. Heb het zo tegen haar gezegd en ook dat ze er maar mee deed wat ze wilde.
Wat betreft haar spullen. Heb ik mooi terug gezet. Ik ben al haar zaken aan het inpakken, want ik ben van mening dat zij nu een andere thuis heeft en dat zij nu als gast bij mij komt en niets verloren heeft in onze slaapkamer en de kasten.Misschien hard, maar zo denk ik er nu over.Als ze langskomt voor haar spullen, wil ik erbij zijn. Alleen wat gereed staat , neemt ze mee.Vind ik nog iets bezorg ik haar dat wel. Ze begon ook over haar foto's ( van vroeger enzo ), maar het is ook zo dat ik bij de geboorte van ons zoontje unieke foto's heb gemaakt, dat we foto's hebben van een heel persoonlijk doopfeest in onze tuin.Afzonderlijke foto's van ons zoontje .Massa's vakantiefoto's.Foto's van familiefeestjes, foto's van uitstapjes, van weekends met de vrienden.... Niets van deze krijgt ze mee.Want ben van mening dat al deze foto's gemaakt zijn in gezinsverband en dat is er niet meer. Misschien hard, maar het is haar keuze.Zij zit nu in B, ik in A en jammer genoeg ons zoontje ertussen in.

Grtjs,
Aera

ps Voordat ik hier ben beginnen te schrijven, schreef ik alles op in schriftjes. Doet deugd om dit te kunnen delen met anderen.