Na de zoveelste ruzie die nergens over ging, heb ik er zelf een punt achter gezet. Ik voelde op dat moment geen andere emotie dan boosheid. Een dag later ging het het al over in verdriet, en nog een dag later, ging ik twijfelen. Dus ik ben boos op hem,maar ik hou nog wel van hem. Mijn hart en mijn verstand voeren al jaren een strijd, want met met hart hou ik van hem,en met mij verstand weet ik dat onze relatie geen enkele toekomst had. Het is al vaker fout gelopen, en elke keer maakte ik het zelf uit, en elke keer nam ik hem ook terug.
Maar nu is het anders (hou ik me zelf voor), dit keer kies ik voor me zelf, en komt het niet meer goed.
Wat ik ook heel moeilijk vind, bij eerde breuken heb ik heel veel mijn familie en vrienden lastig gevallen met mijn (liefdes) problemen. En nu deze keer heb ik dat weer gedaan......Waar ik dan eigenlijk weer gelijk spijt van heb. Ik wil hen niet elke keer lastig vallen, hebben anderen hier ook last van?
Het is nu 4 dagen geleden...
@ Rosie
Wat je schrijft over je relatie klinkt als een knipperlicht relatie.
Ik denk dat je al langer twijfels hebt waardoor je de relatie al vaker hebt uitgemaakt en je het vervolgens toch weer hebt geprobeerd.
Ik begrijp dat je familie en vrienden op de hoogte zijn, wat zich allemaal afgespeeld heeft en ik kan me zo voorstellen dat ze niet meer weten, wat ze ervan moeten denken.
Waardoor ze misschien een beetje afwachtend reageren, met in hun achterhoofd, "eerst zien, dan geloven".
Misschien is het raadzaam om nu eens echt een poosje als single door het leven te gaan, om er voor jezelf achter te komen wat het nu echt is wat je wilt.
Hier kun je pas achterkomen wanneer je een poosje echt afstand neemt van elkaar.
Want volgens mij ben je er nu weer niet zeker van, wat je wilt.
Het lijkt me voor je ex vriend ook niet makkelijk, want het ene moment zijn jullie weer samen, en het andere moment maak je het weer uit.
Pas wanneer je in je omgeving (vrienden en familie) laat blijken dat je echt een time out hebt, zullen ze je woorden serieus nemen.
Nog belangrijker is, dat je jezelf serieus neemt.
Ik bedoel geen time out voor een week, maar ga eens voor jezelf voor langere tijd.
Na een periode van rust kun je de dingen op een andere manier bekijken en hij (je ex vriend) ook.
Wie weet komt het dan nog eens tot een goed gesprek (als jullie daar dan nog beiden voor openstaan) waarin het één en ander duidelijk wordt.
De tijd zal het leren.
Sterkte, groetjes Layla
Hoi Layla, Bedankt voor je
Hoi Layla,
Bedankt voor je reactie. Je hebt idd gelijk, het was ook een knipperlicht relatie. Ook heb je gelijk, in wat mijn omgeving daar over denkt, niemand neemt me natuurlijk nog serrieus. Ik vind het nog een wonder dat ze nog uren lang naar mijn verhalen willen luisteren. Ik heb jaren lang tegen mijn vriend gezegd, als je dit niet verander of dat niet veranderd, dan maak ik het uit, en dat deed ik dan ook regelmatig. Natuurlijk ging dit met ups en downs, er zijn ook periodes geweest dat het wel goed ging, en die mis ik nu verschrikkelijk. Ik weet dat hij nog dolgraag er over wil praten, maar ja we hebben 3 maanden lang gepraat...(en er veranderde niks..)
Ik vind het heel fijn dat deze site bestaat, en dat ik die ondekt heb!
groetjes Rosie
@Rosie
Een knipperlicht relatie blijft dikwijls zolang bestaan tot één van beide iets beters tegenkomt..
Zo heb ik het ervaren. Was zelf de speelbal...uit, aan, uit, aan..Was niet wie hij wou dat ik was, reageerde niet zoals hij wou, voelde niet zoals hij wou... maar telkens mistte hij me wel. Tot er een andere meid kwam opdagen. Nu heb ik niet enkel het gevoel dat ik niet "juist" en "slecht" was maar enkel iets waar hij aan vasthield tot er iets anders kwam opdagen. Als hij niet is waar je door het leven mee wil gaan, laat hem dan gaan. Mij heeft het heel veel pijn gedaan om steeds gedumpt te worden en uiteindelijk vervangen ongeacht of de reden die hij had correct was..
x
@amber11
Hoi Amber,
Natuurlijk heb je gelijk, dat het vreselijk is om meerdere keren gedumpt te worden. Maar naar mijn idee ligt het bij ons iets anders.(denk ik dan..) Mijn ex had meerdere problemen, waarvan ik vond dat hij er best iets aan kon doen (zoals te veel drinken, depresief zijn, zich zelf niet in de hand kunnen hebben) En ik dacht als hij nou maar naar een therapheut gaat, dan doet hij iets aan en dan komt alles goed. Nu , nu het uit is doet hij er ook iets aan...En ik dacht als ik het nou uit maak, en hij doet *er iets aan* dan komt alles goed. En dan is het verleden ook vaak gebeurd, dan ging het weer een tijdje goed, dan barst de bom weer, weer uit. En zo hebben we jaren lang getobt.
Nu besef ik ook dat die problemen bij hem waarschrijnlijk veel dieper liggen. Maar ik besef ook, dat ik eigenlijk de leuke momenten met hem wil meemaken.En dat waneer hij depresief is, dat ik dan kan praten wat ik wil, en goeie adviesen kan geven. (maar het maakt toch geen moer uit, want volgende keer reageerd hij gewoon weer zo)
Dus ik kan wel van alles willen, maar blijkbaar werkt dat dus niet zo.
En dat is dus de reden waarom ik het zo vaak uitgemaakt had, goeie hoop had, en weer teleurgesteld werd. Dat ligt natuurlijk niet alleen aan hem, want ik weet hoe hij is(en kan zijn..)en toch ... (zucht..)
groetjes
Rosie
@rosie
Denk niet dat ik zo anders was als je ex in de ogen van mijn ex
@amber11
Ik zie eigenlijke beide wel, zowel over eenkomsten als verschillen is ons verhaal. Een overeenkomst is dat ik graag wil dat hij is zoals ik dat graag zie. Maar een verschil is denk ik over een drank probleem. Ik heb op zich geen hekel aan drinken, ik drink zelf heel weinig. Maar het ligt er aan hoe iemand op drank reageert, en of ie er wel tegen kan. Iemand die drinkt (of veel drinkt achter elkaar) kan zich zelf heel leuk gezelschap vinden, terwijl de partner dat niet vind. En sommig mensen kunnen helemaal niet tegen drank, die worden na 2 drankjes al oer vervelend. Mijn ex voldeed aan bovenstaande. Dus ik vertelde hem, dat hij dan maar moest oprotten als hij daar niet mee kon ophouden.
Waardoor hij dan weer zei, jij zegt elke keer dat ik moet oprotten!
Maar ja, wat ik al eerder zei, ik denk dat de problemen bij hem dieper liggen, en dat het goed is dat hij uitzoekt, waarom hij eigenlijk zulk gedrag vertoont.
Inderdaad is het wel goed dat we nu afstand hebben, alhoewel ik hem wel mis, heb ik nu toch een beetje rust.
In jou geval, is het heel vervelend dat je aan je relatie zo n rot gevoel hebt overhouden. Je zegt dat denkt dat er iets niet goed met je is, of dat je niet juist bent. Maar iedereen leert van ruzies of verbroken relaties. Hij vond dat jij je afsloot op momenten dat hij je nodig had, maar misschien kon je op die (gedwongen) momenten ff niet reageren zoals hij dat graag wilde. Als er verder geen drank of psychische problemen waren? iedereen reageert tenslotte hoe je zelf bent, enje kan je nou eenmaal niet heel je karakter veranderen voor je partner.
Hoop voor jou dat je van dat rotte gevoel af komt,
groetjes
@rosie
Ik lees mijn antwoorden soms terug en vrees dat ik het niet altijd goed verwoord of dat het anders overkomt dan ik bedoel. Ik bedoel heus niet dat je hem als speelbal gebruikt hoor.
Er is waarschijnlijk een groot verschil tussen de relatie die jij had met je ex en mijn ex met mij maar sommige dingen voelen een beetje gelijk.
Ik drink zelf wel regelmatig. Hij vond dat een groot probleem. Ik vond het vervelend dat hij me daarop wees. Ik zag het niet als iets problematisch.
Ben heel wispelturig en kon héél aanhankelijk zijn maar twee uur later weer heel op mezelf. Denk dat hij niet goed wist wat hij aan me had. Denk dat hij ook gewoon andere dingen in me zocht. Hij wou elke dag over de vloer komen ik had het liever twee keer per week. Ook omdat mijn dochter héél jaloers was.
Ook de relatie met zijn ex vond ik niet "ideaal". Ik vond hun relatie niet echt stabiel en had er een uitgesproken mening over waardoor hij zich weer beperkt voelde. En ik begrijp wel dat dit heel moeilijk voor hem moet zijn geweest maar ergens kon ik niet zijn wie hij wou dat ik was.
Hoe verder we stonden hoe meer hij begon te twijfelen aan ons. Als er ruzie was werd ik gedumpt. Twee uur later wou hij me terug. Als er weer ruzie was, was ik weer niets en kon ik oprotten. Zo zei hij het ook letterlijk. Het werd een triestig spel..
En hoe verder we kwamen te staan, hoe erger het werd. Toen ik hem vroeg waarom hij me altijd moest dumpen zie ie "je reageert op die momenten niet zoals ik het wil en bent op die momenten niet wie dat ik wil dat je bent". "Je bent er niet voor me als ik je nodig heb dus waarom nog een relatie hebben". Dus hij deed het niet echt omdat hij verwachtte dat ik zou veranderen, hij moest me gewoon niet meer op die momenten.
Waardoor ik weer heel onzeker werd en op momenten weer meer en meer afstand van hem nam. En zo zaten we in een cirkel die niet meer te doorbreken viel. Hij vond dat ik anders moest zijn en ik vond dat hij zijn eigen gebreken niet meer zag en mij constant van de ene kant naar de andere gooide.
Uiteindelijk is hij tijdens onze relatie iemand anders tegengekomen.
En ik begrijp het allemaal ergens wel. Denk wel dat hij van me hield. Het spijtige gevoel dat ik ervan heb overgehouden is dat ik inderdaad niet "juist" ben. Dat ik gefaald heb..dat ik niet goed genoeg was en ben. Dat er iets fout aan me is..
We waren waarschijnlijk gewoon te verschillend maar hij had me beter veel vroeger laten gaan..en ik weet ergens dat hij het niet kon omdat hij nog van me hield maar de manier waarop het nu is gegaan heeft me zoveel meer pijn gedaan.
Jullie zijn al een tijdje samen lijkt me..Als je nog steeds twijfelt aan jullie relatie, geef het dan wat ruimte..
Het heeft geen zin op het telkens uit te maken in de hoop dat hij zichzelf opraapt denk ik. Hij zal altijd een beetje hij blijven en soms doen mensen zich vlugger anders voor na een breuk in de hoop de brokken te kunnen samenhouden maar is er in weze niets verandert en valt alles na een tijdje weer in puin..
Misschien een ander verhaal maar moest het ff kwijt .
Hou je sterk
x