de laatste paar dagen zat ik vaak na te denken over hoe alles met mij en mijn ex is gegaan, de laatste maand van onze relatie. Hoe langer en hoe beter ik erover nadacht, hoe bozer ik op hem werd. Hoe heeft hij mij nog zo lang laten hopen dat alles beter ging, hoe heeft hij een week voordatie t uitmaakte nog gezegd dat t beter ging, gezegd dat hij meer vertrouwen in ons had, dat hij het weer super gezellig vond. Er was in de laatste paar weken van onze relatie, en ook daarna, zoveel gezegd en gebeurt waar ik eigenlijk heel erg boos om ben, hij heeft me zo ontzettend gekwetst! Ik wilde het liefst in real life ruzie met hem maken, zeggen wat me dwars zat, maar ik kwam hem alleen maar met andere mensen erbij tegen, dus heb ik hem een heel erg boos mailtje gestuurd. Een paar uur later stondie opeens bij me op de stoep. Dat ik het maar recht in zn gezicht moest zeggen. Dat t mailtje hem ontzettend kwetste. Ik zei dat ik alles in het mailtje al gezegd had, maar ik herhaalde het nog maar. Hij heeft toen heel veel geprobeerd uit te leggen, dat hij inderdaad lang twijfelde, maar datie ontzettend van me hield, datie t niet uit durfde te maken. Ik heb daar natuurlijk niet zo veel aan, maar hij zei ook dat hij als t kon, alles over en anders zou doen. Het was nooit zijn bedoeling om mij zo vaak zo erg te kwetsen. En hij vertelde dat hij me nog lang niet vergeten was, dat hij nog heel veel nagedacht heeft over onze relatie, hoe geweldig het was. Uiteindelijk werd het een erg goed gesprek, waar ik al een tijd erg behoefte aan had. Hij zei dat het hem ook heel erg veel pijn deed dat hij mij zo gekwetst heeft, op een gegeven moment liepen er tranen over zijn wangen. Dat was fijn om te merken, dat hij het er ook moeilijk mee heeft, dat hij me nog niet vergeten was. Het was ook fijn omdat ik merkte dat het al een beetje minder pijnlijk was voor me om hem als ex te zien. Ik kon gewoon op een afstand van m staan zonder de drang te voelen om hem te omhelzen, ik merkte dat ik er al meer vrede mee heb dat het uit is. Dat komt ook zeker door het gesprek, ik kan het nu misschien een beetje afsluiten. We hebben een geweldige tijd gehad, zoals hij ook zei, maar er zat niet meer in. Het was genoeg. Ik kan nu, nadat ik het er goed met hem over gehad heb, beter terug kijken naar de laatste paar weken en ik zie nu ook weer in dat het inderdaad niet goed meer ging, het was niet leuk meer. Ik bleef hangen aan de herinnering aan hoe geweldig het in het begin was, maar ik weet nu dat het nooit meer zo had kunnen worden. Ik hoop dat ik, nu ik dat inzie, helemaal over hem heen kan komen. Ik hoop ook dat ik het contact met hem niet zal verliezen. Hij zei in het gesprek ook dat hij heel graag vrienden met me wilde blijven, maar wij waren sinds het moment dat we elkaar ontmoette al meteen iets meer dan vrienden, het ging heel erg snel. Na een week hebben we gezoend, en een paar dagen daarna wilden we beide een vaste relatie. Hij zei nu dus ook dat hij nog niet zo goed wist hoe hij gewoon vrienden met me moest zijn, en ik voel dat precies hetzelfde, we hebben dat nog nooit echt meegemaakt. We moeten dus maar afwachten hoe dat gaat. Ik hoop dat het lukt, want hij is zo ongeveer mijn beste vriend.