Hoi allemaal,

Ik ben nieuw hier en wil heel graag mijn verhaal kwijt. Ik ben een vrouw van 34 jaar, 12 jaar samen met * waarvan negen jaar getrouwd en twee lieve kindjes van 2 en 5 jaar oud. Sinds een half jaar is de grond onder mijn voeten langzaam aan het wegraken. Om het verhaal niet te lang te maken hier een korte versie: Mijn man is sinds de geboorte van ons tweede kindje niet meer gelukkig. En hij heeft vaak aangegeven aandacht tekort te komen. In het begin nam ik dit niet serieus, iets wat ik dan ook niet goedkeur. Maar nu sinds een jaar heeft hij gevoelens voor iemand anders. Hij heeft in december drie weken echt iets met haar gehad. Dit alles heeft hij toen begin dit jaar opgebiegd. We hebben toen vaak goede gesprekken gehad over hoe het nu verder moet en bepaalde zaken op een rij gezet en we zouden er weer voor gaan. Nu zijn we een half jaar verder, begin juli is het weer fout, hij heeft toegegeven nog steeds veel voor haar te voelen en twijfelt over ons. We zijn op vakantie gegaan en ik heb toen voorgesteld om na de vakantie tijdelijk uit elkaar te gaan. Ik heb hem dus gezegd dat ie maar een bij haar in moet trekken om te kijken of zij echt zo geweldig is en of gras bij haar echt groener is. Dit scenario hebben we uitvoerig tijdens onze vakantie besproken. Ook hebben we uitvoerig gepraat hoe we het zouden regelen als er een scheiding zou komen. Zowel financieel en hoe we het met de kinderen doen. Ik heb hem gezegd dat als ie na deze tijdelijke breuk erachter komt dat hij mij (ons) terug wilt dat ie dit dan ook echt zal moeten laten merken en ik wil dat ie terugkomt voor mij en niet voor de kinderen. Zodra ik merk dat het laatste het geval is zal ik alsnog de stekker eruit trekken. Want op dit moment heb ik konstant een tweestrijd: mijn gevoel zegt ik wil hem terug en er voor gaan. Maar mijn verstand zegt heel nuchter ik ben er klaar mee en wil een nieuwe start zonder hem. Hij is nu een paar dagen dus al weg en ik mis hem wel maar ik kom ook wel tot rust. Hij heeft de afgelopen dagen al wel laten merken dat hij mij mist en dat ie toch wel het gevoel krijgt dat ie op zijn bek gaat, dus dat het allemaal niet zo rooskleurig is bij haar dan ie dacht. We wachten maar af....