ik trek ht niet meer zonder haar maar ik moet.
ben gistern op stap geweest,na 2,5 uur wilde ik al na huis.al die vrolijke mensen.
iedereen vondt me stil en ik......... ik voelde me de eenzaamste persoon in de hele dancing.
ik sms al 3 dagen niet meer uit mezelf laat niks meer van me horen hoe moeijlijk het ook is.
ze heeft twe keer smsje gestuurd een keer hoe het met me ging en en keer of ik toevallig op stap was.
ik ben haar kwijt en dat doet pijn.
ik wordt gek van het gevoel dat ik voel als ik wakker wordt.
weer een dag zonder haar
zou zij dat gevoel ook hebben denk het niet

ja het is weer verzet na morgen,want dan hadden we meer tijd volgens haar.
ik moet toch stilletjes gaan geloven dat het echt voornij is.
ik weet nu ook wel als zij zich niet laat haelpen dit altijd zal blijven.
wil ik mezelf nog wel helemaal wegcijferen in een reatie,kben ook belangrijk.
wil niet meer steeds harde woorden en pijn voelen in de relatie.
ben meer waard.
als ik terug kijk na al die jaren dan heb ik al veel verdriet gekent.
afstoten en aan trekken. ruzie,s liegen manipuleren en alles doen om haar stemmingswisselingen op te vangen.
als je van iemand houd doe je dat.

over 3 uur en drie kwartier moet ik werken en kom niet in slaap
alle beetje hoop dat ik had is nu weg.
morgen met haar praten,waarom nog om dat kleine beetje vechtlust.
het heeft helemaal geen zin meer het is voorbij
na het gesprek heb ik het gevoel dat ik het zelf schuld allemaal ben dat ik slecht ben en haar nooit gelukkig heb gemaak
ze heeft altijd alles gmogen en ja ik heb gekozen om te latten
waarom omdat we elke dag ruzie hadden en elkaar kwijt waren.
en we vonden elkaar terug en nu dit
ngmaals ik ken haar niet zo,ze is echt vreemde voor me.
wat moet ik nu

net met haar op msn geweest.
hoop is over.we komen niet meer bij elkaar.
ze is nu duidelijk geweest.
al die woorden van wie weet en ik heb ook nog hoop was niet zo bedoeld zei ze.
ik vroeg of ze toch nog wou nadenken maar ze zei
ikdenk niet dat ik je kan beloven dat ik de kraht vindt.
heb haar gezegd dat ik al mijn kracht en vechtlust morgen nog geef en dan houdt het op.
ik ben zo verdrietig heeft ze me ng weken aan het lijntje gehouden en nu
hoe moet ik mijn leven op pkakken hoe doe ik dat znder haar.

ik mis haar zo ik mis haar zo erg ik mis haar zo erg mega veel
ik hou van haar ik hou veel van haar ik hou heel erg veel van haar ik hou onvoorwaardelijk veel van haar.
hoe laat ik haar los hoe moet ik dat doen doet dat de tijd.
hoe krijg ik haar uit mijn hoofd en mijn hart.
wanneer komt de dag dat ik niet meer iedere dag huil.
wanneer komt de dag dat ik weer kan slapen en eten.
wanneer komt de dag dat mijn hart geen pijn meer doet
wanneer komt de de dag dat ik weer kan lachen
wanneer komt de dag dat ik weer voel dat ik leef.
wanneer ja wanneer.

ik zal me erbij moeten gaan neerleggen,ik zal die 14 jaar moeten gaan loslaten,ik wil het niet maar zal moeten.
mijn god wat doet dat pijn en wat maakt mijn hoofdje over uren.
ik heb nog beetje vechtlust en hoop voor morgen maar merkt dat het steeds minder wordt.
mijn toekomst zonder haar hoe gaat die eeruit zien.
hoe lang ga ik haar nog missen hoelang blijf ik 24 uur per dag aan haar denken
als ik terug denk aan al onze jaren vanaf het moment dat ik haar voor het eerst zag,hebben we zoveel leuke en mooie en gekke tijden gekent. wat hebben wij gelachen en dingen gedaan en uitgespookt.

had zwak moment
heb haar gebeld en gezegd dat ik haar heel erg miste,mega veel van haar hield en niet zonder haar kan,dat ik het niet meer trek en haar terug wil.
dat we wel afscheid hebben genomen,mar niet echt hebben gepraat.
ik heb toen niet gevochten om haar. ze was zo standvastig en wilde me zelf geen pijn doen.
we hebben nog sms contact enmsn al is het maar weinig maar krijg dubbele gevoelns erbij.
krijg smsje met je zit 24 uur per dag in mijn kop en kan je niet lolaten.
als ik dan zeg dat ze dat niet moet doen want dat geeft me hoop zegt ze wie weet heb ik zelf ook nog hoop