Nu dus drie weken verder... het voelt nog steeds als een emotionele achtbaan, maar begin langzaam weer mezelf te worden. De eerste week was ik in shock, de tweede week ook nog, maar nu begint het verdriet te komen. Heb mezelf gister erg pijn gedaan door oude foto's te gaan bekijken.. vakanties die geweest zijn en nooit meer terugkomen.. het is zo moeilijk nu al die herinneringen.. ik weet dat ik het los moet laten dus kijk ik die foto's maar niet meer nu. Ik weet dat het beter is dat het uit is, maar ergens wil ik hem ook niet helemaal verliezen. Hij heeft me twee weken geleden nog laten weten dat hij graag vrienden wil blijven, maar ik kan dat echt nog niet..

Hoi allemaal, ik ben nieuw hier en vind het nu tijd mijn verhaal te vertellen. Mijn relatie is nu twee weken uit en heeft in totaal zo'n 3,5 jaar geduurd. In die tijd is het twee keer uit geweest, en nu is het dus echt definitief. Het was een relatie van ups en downs, waarbij we uiteindelijk meer uit een soort gevoel van veiligheid nog bijelkaar waren. Ik ben iemand die niet super goed alleen kan zijn en daarbij was een vriendje waar ik in elk geval ieder weekend bij kon zijn best wel fijn.. maar natuurlijk hield en hou ik nog steeds veel van hem, alleen kon hij mij dit niet genoeg teruggeven. Uiteindelijk is de boel geknald omdat we allebei vonden dat we de volgende stap moesten nemen, namelijk samenwonen.