Twee jaar waren we samen. Of het scheelde niet veel. Eindeloos vaak had ze me gevraagd haar niet in de steek te laten. Geen haar op m'n hoofd dat daaraan dacht, maar niettemin bleef ze hemeltergend onzeker. Zo onzeker over zichzelf, zo onzeker of ze wel voldeed voor mij. En ze voldeed. Doch nu ik erop terugkijk denk ik dat dat nooit bij haar is doorgedrongen. Goed anderhalf jaar geleden ging het licht dan uit. Geheel onverwachts. Zij die er altijd zo als de dood voor geweest was dat ik haar op een dag zou verlaten, maakte zonder boe of ba een einde aan onze relatie.