Je beseft het niet. Je hebt het gewoon niet door. Je snapt niet hoeveel ik van je hou, hoe graag ik je zie. Een jaar geleden liet je me weten dat het voor jou niet kan. Dat je andere dingen aan je hoofd had.
Ik snapte het, had verdriet maar probeerde je te vergeten. Niet simpel vermits ik je elke week zie. Een tijdje ging het beter, onze vriendschap werd weer hechter. Mijn 'fout' was vergeten.
Maar je weet niet, ik kan je niet vergeten. Elke week, nu nog steeds, diezelfde teleurstelling. Elke dag weer die tevergeefse hoop op een berichtje van jou.
Waarom doe je zo ?