Weer om vijf uur wakker, en maar liggen tobben en tobben. Slechte droom gehad...Allez slecht, de droom was fijn, alles was helemaal in orde, het was het ontwaken eruit wat zo tegenviel.

Mij vandaag hard proberen te concentreren op mijn werk, maar geen nut, het enige wat ik wil is praten praten praten of erover schrijven om mijn gedachten te ledigen.

Woensdag en zaterdag vrij, zie er tegenop, gaat de tijd NOG langzamer, maar ja dat waren deze week onze vrije dagen samen, dus normaal gezien zou ik er enorm naar uitkijken.

Als er nu eens een pilleke bestond om al die mooie herinneringen te wissen he, want het zijn die die zoveel pijn doen.

Slechte dag gehad vandaag. Elke morgen weer alleen en veel te vroeg wakker worden met een superslecht gevoel en hopen dat het allemaal een nachtmerrie is geweest.

Hoe stop je je "mind" met continue al die mooie momenten te doorlopen? Je zou zeggen dat je werk je afleidt maar toch gaat je brein alsmaar verder in je achterhoofd; die fantastische vakantie, dat leuk gesprek, samen naar de supermarkt, de stomste kleine dingen.

Denk aan de minder fijne momenten, zeggen ze dan. Maar wat als dat voor jou zo niet was? Wat als er te weinig irriterende, mindere momenten waren, die je je niet eens kan herinneren...

Ze zeggen dat schrijven over je gevoelens helpt, dus kan ik het evengoed delen met lotgenoten. Het is vandaag precies een week geleden dat mijn vriend onverwachts vertelde dat het niet veel zin meer had om verder te gaan met onze relatie. Toen ik vroeg om erover te praten, zei hij dat het niet veel zin had, omdat voor hij er onlangs achter was gekomen dat voor hem de vlam aan het doven was. We waren slechts een paar maanden samen, dus voor velen onder jullie die jarenlange relaties achter de rug hebben, zal dit wel banaal en onbelangrijk klinken. Maar is het niet mogelijk dat je sinds dag één het gevoel hebt: dit is "het" helemaal, ik ben mijn "the one" tegengekomen. Ik ben ook geen puber meer, heb zelf al het één en ander meegemaakt, maar dit voelt zo anders...