Omdat ik toch wel weer een relatie wil, had ik mij besloten om op een datingsite in te schrijven.
Een poos geleden heb ik via het internet een leuke jongen leren kennen. Ik was in eerste instantie niet echt onder de indruk van hem toen ik zijn foto zag. Maar iets trok me wel aan.
Hij bleef vragen wanneer we zouden afspreken , dat ik op een gegeven moment hem een kans wou geven.
Hij woont bij in de buurt, en wou dat we bij hem of bij mij thuis zouden afspreken.

Een deel van mij is bang als ik dit verdriet loslaat, dat ik hem zal vergeten.
Ik heb denk ik nog nooit van iemand zoveel gehouden. Ik dacht dat ik na een jaar hem wel zou vergeten.
Ik probeer antwoorden te vinden, maar die zijn er niet. Misschien probeerde ik onze relatie gaande te houden, terwijl jij al uitgecheckt was. Misschien ben je vreemdgegaan, omdat je wist dat we uit elkaar zouden gaan..
Uiteindelijk heeft hij nooit gevochten voor ons, er hoefde maar iets kleins te gebeuren en dan verdween je al.

Uiteindelijk was ik de enige die vocht voor onze relatie. Hij had niets meer voor mij over.
Het vreemdgaan van zijn kant, was niet het enigste waarom het uit is.
Het voordurend liegen, afspraken niet nakomen, dat hij geen serieuze relatie wou met mij.

Ze zeggen dat tijd alle wonden heelt.. Eerlijk gezegd voelt dat niet zo.
Al is het een jaar geleden dat hij mij heeft bedonderd, voelt het alsof het gisteren is gebeurd.Ik zal nooit een echte antwoord krijgen, waarom hij het gedaan heeft. Volgens hem komt het door mij, omdat ik wou samenwonen.. Waarop ik zei, dat ik dit dus volgens hem heb verdient omdat ik een toekomst met hem wil?
Hij zei eerder dat het gedachte dat ik de laatste vrouw ben , waar hij het bed mee zou delen hem bang maakt.

Vorig jaar in december, gaf hij toe vreemdgegaan te zijn. Mijn wereld stortte op dat moment in.. Ik dacht dat alles goed ging. Wij waren pas weer samen na, een maand uit elkaar geweest te zijn. Ik had maandenlang een vermoeden dat er iets niet goed was. Maar negeerde het, wou hem niet kwijt.