Ik ben er mezelf van bewust dat ik in het algeheel niet de enige ben met deze situatie, er zijn genoeg varianten maar hoe vaak ik er ook over lees en er een weg in tracht te vinden, het begint me onderhand redelijk in een hoekje te duwen. Ik besef ook dat mijn voorhistorie hier aandeel in heeft en dat er niet echt een cure is om hier iets in te ondernemen, buiten mezelf dan die het een plekje moet geven maar ik moet gewoon men verhaal kwijt.

tot op heden is het me nog niet gelukt echt het ware geluk te treffen, ik ben een alleenstaande vader die een schat van een dochter heeft. Omstandigheden "waar ik liever ook niet te persoonlijk over