beetje bij beetje raap ik mezelf op, had gedacht dat het veel langer zou duren
het enige wat me nog aan het janken maakt, is de gedachten dat hij een ander krijgt
hoe krijg k die gedachte uit mn hoooofd ?

waar te beginnen ongelooflijk veel spijt achteraf, dat ik dit met jou ben aangegaan.
Ik had 2 jaar geleden al moeten beseffen dat wij nooit gelukkig zouden worden, je gedrag je doen en laten.
het klopt gewoon niet.
En ik wil je nu niet overal de schuld van gaan geven, maar kijk toch eens je maakt me kapot?
zoveel keer half uit elkaar gegaan en net niet helemaal.
Ik weet niet meer wat ik met je aanmoet
Dit is het moment dat je het punt hebt bereikt waar ik klaar mee ben, het constant boos worden om niks.
Ik trek het niet meer, het constant goed praten werkt niet meer, het is over....