de laatste tijd ging het eigenlijk erg goed tussen ons, we ondernamen weer gezellige dingen en de stemming was goed. Tot afgelopen zaterdag er iets misschoot bij mij en ik boos op je werd. En zoals altijd: je wil niiet met me praten, je zwijgt me weer stil. Ik voel me wel een beetje verdrietig, maar niet zo radeloos als ik eerder ben geweest. Hier valt mee om te gaan. Ik zal morgenochtend nog een keer proberen contact met je te krijgen. Als dat niet lukt geef ik het op en zet ik als wraak je valentijnskado bij de voor de deur.

Je hebt me een belofte gedaan: voor de zomer ben je thuis weg! de afgelopen week vond je heerlijk, zonder haar, die aan het skieeen was! Ik hoop op het beste, laten we zien wat ervan komt! Ik hoop er natuuurlijk het beste van, ik hou van jou! Xxxxxxxx

Gisteren heb ik een date gehad en het was enorm gezelliig! Maar ook hij houdt zich op de vlakte over het vervolg ....... Ik voel me gewoon niet zo oke op dit moment .......

Ik zie je de laatste tijd maar weinig meer en het gaat me redelijk goed af. Overdag op kantoor ben ik vrolijk en voel ik me eigenlijk gewoon goed. Maar waarom ben ik nu dan opeens zo ontzettend verdrietig en mis ik je zo enorm???? Ik weet dat je een meester leugenaar bent, waarom hou ik eigenlijk van je???? Als mijn dochter me zou vertellen dat ze zo achter een jongen aan zou lopen zou ik dat echt heel erg vinden, maar waaarom doe ik het dan wel? Waar is mijn gevoel voor eigenwaarde, ik ben gewoon een hele normale en leuke vrouw!!!! Je verdient me niet, maar ik mis je zo ..........

Onze liefde is als een kaarsvlam gedoofd. Hoeveel heb ik van je gehouden, hele dagen was alleen jij in mijn gedachten! En wat was ik gelukkig onze laatste vakantie in Luxemburg,je kon niet stoppen met complimenten te geven. Maar wat vind ik nu en wat vind jij nu? Ik denk dat het echt beter is dat wij elkaar niet meer zien want eigenlijk ……… hou ik niet meer zoveel van jou!

nu heb ik het toch weer toegelaten dat ik me al de hele dag rot voel. Vraag me af waarom ik niets van je hoor? Je kunt het toch onmogelijk zo druk hebben dat je wel een berichtje kunt sturen om af te zeggen maar verder niet kunt reageren. Ga uit mijn gedachten, ga uit mijn leven. Waarom durf ik je dat bericht niet te sturen?

We zouden vanavond gaan sporten. Omdat ik vanmorgen je auto al bij de sportschool zag staan wist ik al vroeg dat het niet door zou gaan. En ja hoor, om 10:00 uur een sms dat het niet lukt vanavond. Ik probeerde je te bellen, maar uiteraard nam je de telefoon niet aan. Ik heb je nog een lief berichtje gestuurd en plannen voor volgende week voorgelegd. Geen reactie …… Waarom laten we ons toch altijd zo gek maken? Ik wil je los laten want dat maakt me veel rustiger. Maar waarom kan ik dat niet????