Na 9 jaar te hebben samengewoond, beeindigde ik in februari jl. mijn relatie. Ik twijfel niet aan mijn beslissing, het was beter voor mij om niet verder te gaan met deze relatie. Waarom ben ik dan toch zo ontzettend ongelukkig?

Ik kende mijn vriend vanaf mijn 16e. Op mijn 21ste ben ik met hem gaan samenwonen. Nu is het uit en ik weet opeens niet meer wie ik ben. Ik weet niet hoe ik verder moet met mijn leven. Ik kan er met (bijna) niemand over praten; mijn vrienden zijn ook zijn vrienden. Bovendien merk ik dat mijn vrienden mijn aanhoudende depressie eigenlijk ook niet meer trekken. Ik vind het rottig dat hij zo gemakkelijk verder gaat met zijn leven, terwijl dat voor mij nou juist ontzettend moeilijk is.