Weet niet wat ik met mezelf en de situatie aan moet.
Ik mis je en wil je contacten, maar heeft dat nut en doe ik daar goed aan?

Sinds kort ben je weg van de werkvloer en dus zie ik je niet meer. Zou je mij ook missen? Vorige week vroeg je hoe het was op kantoor, waarop ik antwoordde dat alles goed ging. Jij zei dat dat niet het goede antwoord was. Wat wilde je dan horen? Dat ik je mis? En dan?

Dit liefdesverdriet is zo anders dan bij mijn vorige (ex-)relaties. Bij jongen A) ging het gewoon niet meer. Uit elkaar gegroeid, liefde over, ruzie. Jongen B) ging al redelijk snel vreemd.

En ik had natuurlijk hartstikke gehoopt dat hij iets zou laten horen. Ik moest hem nog een werkdocument mailen - vandaag gedaan - maar ook niets op teruggehad. Geen bedankje, niets.

Dat iemand opeens zo de knop om kan zetten en het af kan sluiten. Zo met zijn verstand kan nadenken. Ik snap dat niet. Wel lekker makkelijk.

Ik dacht serieus dat we een klik hadden. Iedere date, heel veel berichtjes, mailtjes, contactmomenten kwamen van zijn kant. Hij was plannen aan het maken, we hadden zelfs een afspraak voor over een paar maanden staan. En bam, opeens wilde hij niet meer afspreken.

Ben ik weer. Het is weer nacht en ik lig te malen... en ben zijn Facebook aan het checken. Weet inmiddels dat dat alleen maar pijn doet. Vraag me af wie dat meisje is dat hij heeft toegevoegd.

Vandaag de eerste werkdag gehad zonder hem. Hij is weer terug aan de studie, naar school. Ik had hoop dat hij mij toch ook zou missen. Maar ik heb niets gehoord.

Ik mis hem wel, elke minuut van de dag zo ongeveer. Ik werk, zoek afleiding. En toch knaagt het zo ontzettend aan me.

F*ck, wat kan dat zeer doen. Een onbeantwoorde liefde. Of nouja, eerst wel beantwoord. Opeens heeft hij ervoor gekozen om het af te kappen. Hij is jonger dan ik en ziet een relatie nog niet zitten. Naïef in de liefde ben ik allang niet meer. Ik zag dat hij mij echt leuk vond. Hij zegt dat hij goed dingen kan afsluiten en stopzetten. Heel rationeel.