Hoi allemaal ,
ik moet zeggen het gevoel van gedumpt te zijn slijt sneller als dat ik dacht.
Ben op de fiets gestapt en ben gaan fietsen door de polder .
Ik heb nog wel een paar keer gedacht zal ik ze bellen. Maar nee ik heb het niet gedaan.
Sterk zijn en laat haar met rust zeg ik steeds tegen mezelf.
We moeten alleen contact houden om wille van onze kinderen , meer niet.
Het lukt aardig al zeg ik het zelf.

Na vijftien jaar samen op zondag wakker te worden . Is het nu voorbij .
De kinderen zijn bij hun moeder en ik zit hier alleen .Het is vreemd dat iemand er
bewust voor kiest om vier levens zo ingrijpend te veranderen.
Drie maanden geleden ging ik naar mijn werk , thuisgekomen was er niemand.
Toen ik haar belde zei ze ,ik bel je morgen wel.
Het was een dreun in mijn gezicht de volgende dag om te horen ik wil van je scheiden.
Inmiddels zijn we officieel gescheiden , maar ik kan er maar niet aan wennen.