Hallo mensen,

Ik ben opzoek naar mensen die me kunnen helpen bij dit proces en ik geloof dat ik de site heb gevonden!

sinds januari is mijn relatie uit van 8 jaar, sinds mijn 16de ging ik al met deze jongen. We hebben de zelfde interesses en we vullen elkaar goed aan. Het waren hele fijne jaren.. op wat vervelende dingen na dan. Nu is hij vorig jaar 3 maanden lang "vreemdgegaan" . eerst bellen en msn en uiteindelijk afspreken en zoenen... en nadat het 1,5 week uit was is hij ook al met haar naar bed geweest. Ik moest het horen van een ander. Het was heel erg om te horen en de eerste 2 weken zakte ik door de grond. daarna dacht ik dat het me makkelijk af zou gaan, maar nu ben ik net 2 dagen terug van vakantie en ben ik in een hele zware dip gekomen. ( het is nu 2,5 maand uit) Waarschijnlijk komt het na die week rust allemaal naar boven. Ik heb de laatste tijd veel contact met hem, omdat ik zo goed met hem kan praten,maar dat maakt het alleen maar erger. dus heb nu maar gezegd dat ik hem een week niet wil zien. Hij heeft spijt en wil me terug en mist me bla bla... maar ik weet dat het niet meer kan er is te veel beschadigd en als ik weer terug ga dan wordt het een obsessie voor mij (waar is ie en met wie?) en hij leeft maar verder en ik zit in sh*t. dus dat zegt mijn verstand. Maar mijn gevoel wil heel wat anders... (ook omdat ik deze pijn niet wil voelen het is natuurlijk makkelijker om dan maar weer terug te gaan, maar dat is geen oplossing) Mijn verstand heeft de controle over mijn lichaam en verstand... dat is heel verwarrend en moeilijk dat heb ik nog nooit gehad. Wie kan mij helpen dit weer in evenwicht te krijgen, wie heeft een paar tips voor mij?