Ik ben gisteren met mn vriendin een dagje weg geweest. Lekker shoppen in een andere stad, daarna uit eten en een filmpje gepakt. (Spiderman 3, wat een shit film!!!) Het was opzich wel leuk, maar ik was de hele dag bezig met dat meisje waar ik toch nog steeds zo verliefd op ben. Ik blijf maar denken dat ik daar liever met haar was, en hoe leuk het zou zijn om haar weer om me heen te hebben, haar vast te houden.

Wat ik nu merk is dat ik me steeds afvraag, wat als? Had het iets kunnen worden tussen mij en haar? Was zij niet dat meisje waar ik altijd zo naar op zoek was.. etc etc etc. Begin beetje bang te worden dat ik die vragen nooits zal kunnen beantwoorden, en ook dat ik altijd met die vragen zal blijven.

Na die vreselijke droom van vannacht, is vandaag ook nog eens alweer een zware dag. Heb dat meisje even gesproken, ze doet heel afstandelijk. Dit is vrij logisch aangezien ik het allemaal heb afgebroken omdat ik mijn relatie eerst nog een kans wil geven, en indien het niet lukt deze eerst af te ronden alvorens aan iets nieuws te beginnen.

Maar kan het niet helpen me zooo rot te voelen, de tweestrijd in mij is enorm. Mn hart wil bij haar zijn, en mijn hoofdje zegt dat ik mijn relatie moet redden. Deze twee strijd is een twijfel... een twijfel die me doet wankelen. Zal ik als ik met mijn vriendin blijf altijd het gevoel blijven houden dat ik iets mis? En dat ik nu iets heb laten gaan waar ik spijt van ga krijgen, vooral het niet weten wat dat had kunnen worden? En andersom.... als ik mijn vriendin verlaat zal ik daar later geen spijt van krijgen? Dat ik een gezin kapot heb gemaakt... dat mijn zoon geen gezin meer heeft... Dat ik mn beste vriendin verlies?

Heb vandaag over haar gedroomd. Ja dat meisje waar ik zo gek op ben. Droomde over die vreeselijke afstand die er tussen ons was nu. Maar ineens ging de telefoon. Ze had een ongeluk gehad in de auto en wist niet wat ze moest doen. Te voet ging ik naar haar toe. Haar auto lag in puin. Haar vriendin die met haar was die was opslag dood. En zij zat onder het bloed. Haar gizicht was helemaal open.

Toen schrok ik ineens wakker.....

Heb echt een kut gevoel nu, weekend staat weer voor de deur, en zoals de weekenden hiervoor vind ik het idee om weer 2 dagen met mijn vriendin op te moeten trekken moeilijk. Die zware sfeer is alles behalve leuk, en de weekenden zijn zo wel zwaarder dan de werkweek zelf.

Gisteren heb ik haar weer gezien hier op het werk na een paar dagen geen contact te hebben gehad. Mijn hart ging weer tekeer... vlinders in mijn buik.... en daarna..... een grote kater... Wil zoo graag bij haar zijn. Haar vasthouden. Haar lief hebben... de afstand doet pijn.

DBL

Voel me niet goed vandaag. Mis de liefde van dat meisje, en het gevoel thuis voelt niet goed. Ga maar al te graag naar het werk.

Gisteren gesprek gehad mijn mijn therapeut, en die geeft me het idee dat alles te lijmen is zolang er een wil is om dit te doen. Maar waar moet die wil precies vandaan komen? Vanuit mezelf, das wel duidelijk. Maar wanneer weet je nu of de wil er is? Op dit moment is het voor mij niet duidelijk wat ik wil.

Het enige wat ik weet is dat ik er alles aan wil doen om er achter te komen wat ik met mijn relatie wil.... Maar wat ik dus daarvoor moet doen is me niet duid

Na 2 dagen heerlijk alleen te zijn geweest, waren mijn zoon en mijn vriendin weer thuis vandaag. Ze waren ZA & ZO weggeweest samen met mijn grootouders op pad.

Toen we opstonden vanochtend voelde ik me gelijk weer benauwd, ik voelde dat ze iets van me verwachte... iets wat ik nu niet kan geven... affectie.

We hadden al geplanned om vandaag iets met zn 3tjes te doen, omdat we dat al een hele tijd niet hadden gedaan, en we zijn naar de dierentuin gegaan in Belgie om de Oranje gekte ook maar te ontwijken.

Maar wat een shit sfeer de hele dag zeg, ik wilde daar eigenlijk helemaal niet zijn. Wel met mn zoon, maar niet met haar. Ik vind het heel moeilijk nu om bij haar te zijn, lijkt wel of ik geen liefde meer voor dr voel. Maar tegelijk wel groot houden van. D'r mag niks met d'r gebeuren. En oh al ze d'r helemaal niet meer zou zijn.

Hi allen, heb 2 dagen geleden mijn verhaal hier gedaan. En moet zeggen dat dat me allereerst enorm heeft geholpen bij het ontrafelen van wat er de afgelopen 2 maanden zich allemaal heeft afgespeeld. Gisteren en vandaag ben ik alleen thuis, mijn vriendin en met zoon zijn voor het weekend weg naar familie en ik wilde wat tijd voor mezelf hebben. Dit doet me goed, merk dat alleen zijn zwaar is, maar geeft me wel de kans om goed over dingen na te denken. Ik merk ook dat als ik alleen ben er een soort rust in mij ontstaat die er niet is als mijn vriendin thuis is. Na alles wat er is gebeurd heerst er een enorme spanning in huis.