Hallo lieve mensen,

het is me toch wat allemaal. Eerst wil ik iedereen bedanken voor de reacties die jullie hebben geschreven. Het is een grote steun om gehoord te worden en daarvoor mijn dank.

Ik herken mijn eigen ex niet meer. Als dit de vrouw is waar ik alles voor heb achtergelaten, 2 kinderen mee heb, zoveel mee heb opgebouwd en waar ik zoveel verdriet om heb gehad en mij daarna voor een ander aan de kant heeft geschoven kan ze me gewoon helemaal de boom in en wens ik haar veel plezier met haar nieuwe vriend!!!! De discussies zijn zo laag en voor mij zo onbegrijpbaar dat en zo gemeen aan het worden dat ik haar gewoon helemaal niet meer herken!!! Ijs en ijskoud is ze maar nu vraag ik me af waarom ik zo lang in de rats heb gezeten voor deze persoon.

Goede morgen allemaal!!

Hoi,

jaren lang heb ik internationaal gewerkt totdat ik 7 jaar geleden verliefd werd op een noors meisje. Na lang wikken en wegen heb ik 5 jaar geleden een sprong in het diepe gewaagd en besloten om naar noorwegen te imigreren om met haar een leven op te bouwen. Ik heb alles opgegeven en ben met 1 koffer vertrokken. Het heeft me heel veel moeite gekost om mij aan te passen, de taal te leren en een goede baan te vinden maar heb het toch voor elkaar gekregen.

Dit is de eerste keer dat ik hier ben en hoop hier een beetje rust en vrede te kunnen vinden door mijn verhaal aan jullie kwijt te kunnen en kracht te halen uit jullie ervaringen en reacties.

Als eerste wil ik zeggen dat ik met jullie meevoel. Het proces waar wij allen doorheen gaan is niet makkelijk en soms als we niet oppassen kunnen we er zelfs aan onderdoor gaan. Ik vind dat een ieder hier al een belangrijke stap voorwaards heeft gemaakt door zijn / haar gevoelens niet weg te drukken en hier te delen met anderen die begrijpen hoe jij je voelt.