Hoi allemaal, alweer lang geleden dat ik een blog geschreven heb. Mijn ldvd is denk ik grotendeels wel over, maar het single leven gaat me niet zo goed af. Het gemis blijft, niet zozeer de persoon als wel iemand. Ik voel me een beetje verloren, herken mezelf niet zo goed meer en ben niet erg happy met mezelf. Een beetje een eenzaam, verloren gevoel. Het lukt me niet zo goed dit om te buigen. Doe genoeg leuke dingen, heb een leuk sociaal leven etc. En het gekke is, voor mijn relatie met ex ben ik lang single geweest en vond ik dat wel prima. Toch raar dat ik er nu zoveel meer moeite mee heb.

Dacht dat ik over ex heen was, maar betrap mezelf erop dat ik toch nog ergens vertrouwen heb dat het in de toekomst goed gaat komen. Echt onrealistisch, want we hebben nul contact en komen elkaar ook nooit tegen ( ex woont aan andere kant van het land). Waarom toch die hoop? Denk dat het komt doordat ik nog nooit zo verliefd ben geweest als op hem en ik heb mezelf wijsgemaakt dat hij dat toch ook zo gevoeld moet hebben. Hetgeen echt niet zo is, want hij is inmiddels alweer een hele poos gelukkig met een ander.

Deze week een goede week gehad. Voel me lekker positief. Met name door andere instelling. Ik ben niet degene die wat verloren heeft, maar ex omdat hij niet in heeft gezien dat ik leuk ben. Ben te leuk om nog langer om hem te treuren!

Goed weekend allemaal!

Ben moe aan het worden van mezelf. Inmiddels 6 maanden uit, en denk nog steeds als eerste aan hem als ik wakker wordt en hij is ook de laatste persoon aan wie ik denk als ik ga slapen. Overdag denk ik er gelukkig niet meer aan, op zich al een hele verbetering na
de eerste heftige periode van ldvd waarin hij 24/7 in mijn hoofd zat. Alle contact heb ik al verbroken, dus geen FB, what's app etc, maar toch blijft ie in mijn kop zitten.
Wordt er zolangzamerhand gek van.