Ik denk dat ik van me zelf mag zeggen dat ik weer een stap vooruit heb gemaakt.
Ik heb in een gesprek met mijn ex de vraag gekregen: HOOP je dat het goed komt? Hoop je op herstel?
Het antwoord dat ik gaf was vaag en een groot doolhof.
"Van de ene kant hoop ik het wel. maar van de andere kant niet. Want als het zo zou zijn dan dat weer terug is dan weet ik niet of het goed gaat en dan hoop ik op iets wat niet kan en ja toch weer wel want ik weet wat ik mis...GROTE BLA BLA"
Achteraf heb ik me de vraag zelf nog eens gesteld.
HOOP je dat het weer goed komt?
NEE want HET KAN NIET GOED komen. HERSTEL is onzin--> op de zelfde koers verder kan niet. NIEUWE relatie (met haar?)waarom? kan dit? NEE,ik zal altijd aan "DIT geval" denken! en zou ik me dan bijna het graf moeten werken voor een "nep"relatie die dan gedoemd is te mislukken (waarschijnlijk dan)? NEE.

Ja ja..op en neer, opleving en tegenslag. Dat is er altijd in een verwerkingsproces. Van een mini-dipje van twee dagen,naar een opleving van een drietal dagen tot een MEGAdownDIP van een week. Dat is kort gezegd mijn status.
hoe kom je in zo'n dip terecht. door eerst weer een "gezellige"tijd met je ex te hebben, weer ontzettend goed kunnen praten, weer de MAGISCHE KLIK te voelen. en dan beseffen dat je eigenlijk jezelf voor de gek houd.
Waar ben ik mee bezig geweest afgelopen tijd.
Ik heb vooral tegen iedereen lopen schreeuwen dat het prima met me gaat. en dat ik geen hoop heb en wil hebben op herstel.En dat ik zelf niet meer wil dat het goed komt tussen mij en mijn ex. En dat zij nooit meer te vertrouwen is.