Lieve mensen,
Ik voel mij alsvolgt:
Vandaag was de bedoeling om uitgebreid te schrijven over mijn loslaatproces & daarin de jaarwisseling op te nemen. Echter lijk ik meer een veel te strak gespannen pianosnaar die elk moment kan losschieten, dus kost het flink moeite om me te concentreren. Vandaar de wijn
De smileys hierboven zeggen in dit geval genoeg. Op de rand van het nieuwe jaar sta ik hoopvol met de fakkel in mijn handen te wachten tot zij mij komt verlossen, echter de verkrampte glimlach verraadt dat waarschijnlijk van een verlossing geen sprake zal zijn. Ik ben een soort Freeze-frame, net als de smiley. De smiley staat stijf van spanning, helemaal verkrampt, koppig als ie is het vuur branden houdend. Waar het vuur symbool voor staat hoef ik op deze site van de ldvd niet uit te leggen denk ik
De andere smiley geeft mooi weer hoeveel energie er in mij opgepropt zit. Energie om bijv. overal op los te hameren, een beeld wat een enkel iemand hier zeker bekend voorkomt hihi Helaas wil de energie er tot nu toe niet uit, behalve in tranen
Yes my sweetness, I still shed some tears over you...
Anyhoo, not having my strongest day here
Dat is misschien ook vanwege het contrast met gisteren, toen ik gezellig uit ben geweest met een vriendin; fijn gemusiceerd, lekker uit eten bij Le Connaisseur en cocktails gedronken in een of ander café
Thuis word ik dan geconfronteerd met het gemis van mijn ex & tot nu toe kan ik dit gemis niet tegenhouden of in zoverre relativeren dat ik rustig slaap.
Overbodig waarschijnlijk om te vermelden maar toch, automatisch met behulp van de capslock hahaha :
MY LOVE, YOUR ABSOLUTE SILENCE IS STILL KILLING ME EVERY DAY!!!
Goed, tot zover dit blog, stay tuned for de Oudejaarsconference van de dromer morgen
Klokslag 00:00, victory is mine!
Liefs de dromer
@de dromer
Hamer er eens flink op los
Dat kan eens opluchten..
Hello darkness my old friend, begon het liedje van Simon and Garfunkel.. The sound of silence.. Wat hebben we eraan, beste exen, aan jullie eeuwige gezwijg? Voor hen is het misschien DE oplossing om door te gaan met hun leven, terwijl wij smachten naar enige vorm van contact, alsof ze van deze verdomde planeet verdwenen zijn, alsof tijd hun bestaan heeft gewist, en dan ineens staan ze daar weer voor je neus, als een geest en jij weet van verbazing, vol emotie, niets te zeggen..
Ik stel het volgende voor.. Laten we allen kijken naar de fantastische Renée Zellweger en haar Down With Love!!
Laat die exen nou eens achter ons lopen ipv wij achter hen!!
Of hoe de nog fantastischere Judy Garland het al zong:
Al doet het beeld van Ewan McGregor me weer denken aan een andere film (neem die zakdoekjes er maar bij) :
en het oooh zo fantastische:
Hoe slecht we ons ook voelen: The show must go on!!
Of we kunnen weer effe de weg van Renée Zellweger volgen die ons leidt tot in Chicago:
En hoe we als alle ldvd-ers onze stemmen kunnen bundelen tot onze ultieme wraak, because our exes just had it coming:
Naja,
wat ik dus wil zeggen,
ik weet het al niet meer
Maar hamer maar eens goed door,
we komen er wel,
en als we er staan,
dan gaan onze exen zich beklagen dat ze ons hebben laten gaan!!
Zet'm op, dromer,
hamer away
Groetjes,
Keelia
@de dromer
Dromertje door die wijn schrijf je wel goed!!! Wat denk je? Ik had een heel verhaal geschreven onder jouw blog over loslaten en vreselijk geinspireerd, ik dacht zo steekt het in elkaar!!! Ik wil het opslaan is mijn internet uitgevallen, verhaal weg.....oohoh was ik daar even lang mee bezig...beso xxx