Start › Blogs › Gast's blog

Bitterness

afbeelding van Gast
Vrij, 03/05/2013 - 11:32 — Gast (of verwijderd)

Ik stond ALTIJD voor haar klaar. Maakte niet uit wat, toen haar vader haar in het begin van onze relatie uitschold voor "slet" ben ik er tussen gesprongen en heb haar getroost. Toen haar moeder met een achteloos gebaar haar de deur wees en zei "verdwijn maar uit mijn ogen" ben ik naar haar toe gekomen omdat ze jankend tegen een boom aan lag. Ik heb haar door de periode heen gesleept toen het uit was met haar toenmalige vriend en ze veel dronk en laxeerpillen slikte omdat ze niet wou eten. Ook toen ze weer eens in huilen uitbarstte omdat ze een onvoldoende had en dat simpelweg niet durfde te vertellen aan haar ouders omdat die elke keer weer boos werden. Kijk, ik ga nu niet pretenderen dat ik een engel ben of iets dergelijks, in tegendeel... Ik heb me vaak genoeg als een eikel gedragen, maar ik was er wel, ik praatte wel met haar, ik troostte haar wel. En dat deed ze echt een stuk minder voor mij. Ik heb een goede vriend, waar het heel slecht mee gaat dit komt omdat ie op 24 jarige leeftijd geen ouders meer heeft, hij heel erg veel drinkt omdat ie hoopt dat ie de volgende dag niet meer wakker wordt... Daar heb ik sinds het begin al ontzettende moeite mee. Het enige wat ze daar op te zeggen had was "dat hij door moest met zijn leven omdat het al 4 maanden geleden is dat zijn moeder is overleden."

Maar dan nog, is dit mijn dank, mijn dank voor alle inspanningen die ik heb geleverd? Bedankt ze me door mijn huis, baan, inkomen en relatie weg te vagen en nooit meer wat laat horen? Door achter mijn rug te gaan flirten met een andere jongen terwijl wij nog een relatie hebben? Door haar wachtwoord van facebook te veranderen terwijl ik in bed lig aan de andere kant van de kamer?

Het gaat hier godverdomme allang niet meer om de relatie. Het gaat hier om respect voor elkaar hebben, integriteit, niet weglopen voor je verantwoordelijkheden en ballen hebben om dingen op een waardige manier uit te praten en goed af te sluiten.

Ja, ik ben furieus, omdat ik op zo'n onterechte manier ben behandeld terwijl ik wel altijd trouw ben gebleven aan haar.
Het was oprechte en onvoorwaardelijke liefde van mij naar haar toe.

Vrij, 03/05/2013 - 12:04 — mrpither
afbeelding van mrpither

Re:

Relaties gaan altijd over het hier en nu...
Investeringen tellen niet helaas

Vrij, 03/05/2013 - 12:37 — Imagine
afbeelding van Imagine

Golflengte

Ik begrijp je boosheid maar al te goed, het gevoel van rechtvaardigheid komt naar boven en zegt "dit is niet terecht".
Ergens wil je ook gewoon dat ze inziet waar ze mee bezig is, toch?

Wees blij dat jij een gevoel voor verantwoordelijkheden hebt en dat je gedaan hebt wat je kon, op alle mogelijke manieren. Natuurlijk is het bitter als een ander dat niet doet, of niet hetzelfde inzicht heeft. Maar toch kan je dat beter los van jezelf zien...soms IS een ander nou eenmaal minder verantwoordelijk of minder liefdevol... zit er niet meer in.
Laat de bitterheid niet verder komen dan je voordeur Knipoog
Het is mooi wie je bent en als deze partner het niet appricieert, dan zou moet je zelf te raden gaan of de relatie voor jouwzelf wel bevredigend is dan? Trekken aan een dood paard heeft geen zin, lijkt me...

Ergens loopt er iemand rond die dezelfde mentaliteit heeft, hetzelfde inlevingsvermogen en dezelfde overtuigingen... gewoon dezelfde golflengte. Dan zal je pas zien dat jezelf ook veel meer tot je recht komt.

Sterkte, hoor.

Vrij, 03/05/2013 - 12:59 — Lovertje85
afbeelding van Lovertje85

@Jonne

Ik baal dat ik het moet reageren: maar ik herken zoveel. Vooral ergens de machteloosheid... Hoe kan iemand zo met iemand omgaan? Hoe kan iemand zo weinig respect en waardering tonen tegenover iemand die zoveel voor diegene gedaan heeft. Die zichzelf op de achtergrond zette om zo veel mogelijk voor zijn partner te kunnen doen. Voor wie nooit iets teveel was en geen tijdstip te gek.....

Ik vraag mezelf inderdaad ook weleens af hoe iemand zo kan zijn. Ik snap dat niet, omdat ik niet zo ben... Omdat ik het tegenovergestelde ben... Omdat ik gewoonweg nooit zou kunnen doen wat hij doet... Ik kan iemand niet zo behandelen, helemaal niet als iemand zoveel voor mij gedaan heeft. Juist dan zou ik tot vervelends aan toe blijven vertellen hoe fijn ik het vind dat er zoveel voor me gedaan wordt.

Maar hoe stom het ook klinkt: we hebben dit zelf toegestaan... Wij gingen er vol voor en ergens weten we ook wel dat we nooit wat terug mogen verwachten, want helaas zit de wereld nou eenmaal niet zo in elkaar. En toch hebben we blijkbaar verwachtingen bij onszelf gecreeerd. Betrap ik mezelf ook vaak genoeg op. Als ik een downdag heb en hij houdt daar totaal geen rekening mee... Dan loop ik in mezelf te vloeken: GVD hele nachten voor jou op gezeten, maar als ik een keer wat heb dan kan ik lekker de tyfus krijgen... En ja, ondanks dat ik dan ergens boos op hem ben besef ik mezelf ook dat ik mezelf dat aandoe. Hij is nooit zo geweest.... En ik ben blij dat ik dat niet begrijp, en ik ben ook blij dat ik hem altijd geholpen heb waar ik kan en altijd voor hem klaarsta. Ik kan mezelf later nooit kwalijk nemen dat ik er niet genoeg geweest ben. Dus ergens ben ik blij dat ik zo niet ben, en dat ik het daardoor ook niet begrijp....

Maar we blijven hopen... Hopen dat die ander ineens in gaat zien wat ze in handen hebben. Ineens gaan beseffen dat ze zo niet met mensen om kunnen gaan, ineens wel teruggeven wat wij al die tijd aan energie erin gestoken hebben, en ineens net zo goed voor ons klaarstaan dan andersom.... En helaas blijven we dat misschien wel hopen tegen beter weten in....

Sterkte ermee....