De afgelopen 4 maanden heb ik full-time stage gelopen. Volgende week ga ik weer naar school. 4 maanden lang heb ik mijn gedachten aan de kant kunnen zetten door me volledig te storten op mijn stage (en dan 's avonds nog gewoon werken). Ik ben bang dat als ik weer naar school ga, mijn gedachten tevoorschijn komen (ik hoef niet zo vaak naar school) en ik het dan echt moet gaan verwerken, omdat ik er zo weinig tijd voor heb gehad. Hoe doen jullie dit? Doorgaan met je dagelijkse leven? Het is net of ik sinds het over is heel anders tegen die dingen aankijk zoals, werken en mijn sociale leven. Ik denk vaak als ik hard aan het werk ben 'kon hij me maar zien en zien dat ik het wat dat betreft zo goed doe.' Alles is zo anders geworden... Hoe precies kan ik niet uitleggen. Vraag me echt af hoe jullie dit doen.. Ik weet niet meer zo goed waar ik het allemaal voor doe, maar aan de andrere kant heb ik juist zoiets van; Ik ga het maken in mijn leven, helemaal zelf, om hem te laten zien dat ik het kan, dat ik iemand ben.. Leef ik dan niet nog steeds voor hem? Ik wil dat echt niet meer..!
Ik ben muzikant.. kan daar ve
Ik ben muzikant.. kan daar veel in kwijt. ik ben beter, agressiever en gevoeliger gaan spelen.. Het verbaast me. Ik speel al zolang.
Ik ben in ieder geval een beter muzikant geworden...
Ik hoop dat je de zon weer gaat zien door de wolken...
When you think that you have
When you think that you have it all.. thats when you lose it all!
Het enige advies wat ik je eigenlijk kan geven is toch om te proberen door te gaan met je eigen leven en proberen je zo min mogelijk van hem aan te trekken. De eerste 2 weken was ik totaal niets waard op mij werk maar het begint weer terug te komen. Het is natuurlijk gewoon zo dat je toch door moet, hoe moeilijk het ook is. Ik begrijp goed dat je dat allemaal aan hem wil laten zien maar het moet niet de hoofdreden gaan worden om het te maken want dan leef je denk ik toch nog voor hem. Doe gewoon je eigen dingen met vrienden en familie en zorg eerst maar dat je weer alleen gelukkig kan worden, de rest volgt vanzelf wel weer. Sterkte
Het is idd vervelend dat je m
Het is idd vervelend dat je misschien de tijd krijgt om na te denken en je dan tot de echte verwerking komt. Mijn advies is, laat het verdriet maar komen en krop het niet op. Want als je het nu niet verwerkt komt het op een later moment wel.
Enne idd maak er wat van, maar alleen voor jezelf en niet voor hem. Maarre je mag af en toe best denken: wat ben ik goed bezig met mijn leven en dat heeft hij maar mooi laten gaan! Tenminste die gedachte heeft mij af en toe enorm geholpen.