Hoi Angie,

Nee hoor, je bent niet vreemd. Dit is een heel normaal en veel voorkomend verschijnsel (helaas).
Zoveel vragen die je je zelf nog stelt, en je verlangt nog elke dag naar hem.
Dat gaat minder en minder worden met de tijd. Hoeveel tijd daarvoor staat is niet te zeggen, dat is verschillend per persoon, maar ook in welke situatie je hebt gezeten.
Je zult er ook doorheen moeten, en dat is een erg verdrietige en pijnlijke tijd.
Maar 1 ding kan ik je als troost meegeven: je zal niet je hele leven dit rotgevoel houden.

Sterkte voor nu

Ron
x

Er is geen weg terug, je moet er verder doorheen!

Angie,

Soms zijn dingen ook niet te begrijpen.
Je zoekt en vraagt je af, en wil eigenlijk antwoorden hebben.

Het beste is om het te laten rusten, proberen je leven weer op te pakken, dingen te doen die je leuk vindt om te doen.
Ook dan zal je nog wel aan hem denken, maar het wordt echt minder.
Ik denk ook af en toe nog wel eens aan haar. Dat is logisch en menselijk. Echter ik heb het een plekje kunnen geven, en heb op die manier mijn rust gevonden.
Jij vind je rust ook wel, echt!

Houd moed, en laat je koppie niet hangen hoor!

Ron
x

Er is geen weg terug, je moet er verder doorheen!

Lieve Angie,

He wat vervelend toch voor je. Het in die rot gevoelens blijven hangen. Het is zo naar. Misschien helpt het om eventuele vragen die je hebt op te schrijven en dan eens kijken of je op je eigen vragen zou kunnen antwoorden. Vaak komen die antwoorden met de tijd vanzelf ook wel. Tenminste dat had ik. Ik zat ook heel erg vast aan het willen hebben van antwoorden en het niet begrijpen waarom ze het deed. Ik ben er nu inmiddels achter dat dat niet hielp. je wordt er niets wijzer van. Stel dat hij je antwoorden geeft op je vragen, wat dan? Je bent dan nog steeds even ver. Er verandert niets. Door die antwoorden kun je echter wel weer meer vragen krijgen die je graag beantwoord wilt zien. Dat had ik heel erg. Ik kreeg een aantal antwoorden van haar en daardoor kreeg ik alleen maar meer vragen. Op een gegeven moment loopt het gewoon vast. Je krijgt namelijk nooit dat ene bevredigende antwoord dat je wilt horen. het is nooit goed genoeg. Ik heb nu voor mezelf geaccepteerd dat ik niets heb aan die antwoorden van haar. Dit moet ik loslaten en dat heb ik ook gedaan. Zals ik al eens eerder tegen je zei Angie, als hij het niet wilt, dan kom je niet aan die antwoorden. Het enige wat je kan doen is accepteren dat het uit is en verder gaan hoe moeilijk dat ook is. Het komt telkens weer terug. Voor jou is die uitleg heel belangrijk. Hij ziet dat dus echt niet zo. Voor hem is het uit en hij heeft niet meer die gevoelens die jij hebt, dus hij zal zich nooit kunnen verplaatsen in hoe jij je voelt. Maar is die uitleg eigenlijk wel zo belangrijk? Waarom is die uitleg dan zo belangrijk? Verandert hier de situatie door? Brengt dat hem weer bij je terug? Vraag jezelf dat eens af. Maar het verlangen wordt toch wel minder, zoals Ron al zei. ga leuke dingen doen. Spreek af met vrienden. Schrijf het van je af. Kop op Angie! Zoals je zelf zegt, het wordt met vlagen minder. Dat is toch positief. Er zit een vordering in. En dat je nog regelmatig vraagt aan vrienden hoe het met hem gaat is ook positiever dan eerst. Eerst deed je het continue. Dus voor mijn gevoel ga je al wel een beetje vooruit. Zo kom je verder. Stapje voor stapje. Totdat je er bent. Sterkte en succes meid! Ook jij komt er bovenop!

Selas