24 oktober is mijn vrouw thuis geweest om wat spullen te komen halen en hebben we gesproken over het feit, hierbij kwamen veel emotie’s los.
In het gesprek bevestigde mijn vrouw weer dat er niets is geweest tussen haar en de andere, ze zegt:
"We hebben een paar keer gewandeld en koffie gedronken en meer niet, ik heb geen gevoel, ben niet verliefd en houd niet van hem.

Ik merkte een flinke woede bij haar en vroeg, wat zit je dwars! ze antwoorde: de kleren die je hebt vernietigd valt niet goed te praten..! Dus heeft ze mij dat (nog) niet vergeven om zich zelf te bevrijden uit haar lijden.
En ze zei, ik denk aan mijn eigen, niet aan jou wat daar rond of aan vast zit.

Ze liet me duidelijk weten om ALLEEN een goede vriendin te willen zijn en dat we ook op die manier samen de deur uit konden lopen en begon te huilen.
Hallo, hallo, hoe moet ik dit bekijken of opvatten, ben je nog werkelijk van deze planeet of totaal van de pot gerukt.
Mijn zelfstandig beroep kan ik niet uit oefenen omdat ik aan huis gevestigd ben bij je ouders, de dieren interesseren je niet meer, mijnbedrijfswagen ben ik al kwijt en kan dus nu ook geen geld MEER verdienen.

Zij wilde zo niet meer leven, ik heb mijn fouten onder de loep genomen en erkent, ik heb aan mijn probleem gewerkt.
Veel mensen zeggen al, verdomme je bent veranderd.
Dacht je nu werkelijk dat ik vrienden zou willen blijven! die het huwelijk finaal de grond in boort en ten gronde richt! omdat wat jij meent dat dat gerechtvaardigd is.?
Tenslotte zijn we 23 jaar getrouwd, 27 jaar samen, en kennen we ons al 33 jaar, is dat dan niets !

Haar antwoord: We gooien dat niet weg echt niet.
Ben je achterlijk of wat? DAT WORDT WEL WEG GEGOOID..
Kijk ik ga je iets tekenen, ik nam pen + papier, en tekende één rechte lijn van 27 cm.(in jaren) die lijn is een tuinslang en staat symbool voor onze tijd.

Er komt een tractor aangereden en die rijdt 4cm (jaren) vanaf, de rest van de tuinslang is nog te gebruiken(23cm), het andere stuk niet meer en wordt weggegooid. (ellende van jaren dat je je niet gooed bij me voelde)
Moest Je besluit zijn om terug te komen, dan vergeet je die vier jaren, want die heb je uit je geheugen gewist.(denkbeeldig)
Nu rijd diezelfde tractor, de tuinslang recht in het midden kapot, 4cm(jaren) er tussen uit, de andere twee over gebleven stukken kunnen terug aan elkaar gekoppeld worden (man/vrouw aansluiting) om verder te gaan.
De tuinslang kan weer gebruikt worden, ALLEEN met deze twee stukken want er is een koppelstuk tussen gezet.
Ik kan de tuinslang niet meer gebruiken, omdat jij het koppelstuk niet meer wilt aankoppelen en gooi je jouw helft weg, dus moet ik de andere helft ook weg gooien...

Ze blijft bij haar standpunt en komt niet terug...dit gaat al 3 maanden zo.

Vorige week belde ze, ze voelde zich niet op haar gemak die dag (4uur) en kwam met rode uitslag thuis in haar gezicht bij haar ouders, blabla bla.
Afgelopen zondag, kreeg ik een sms: moet donderdag bij de tandarts zijn, dan kom ik daarna effe koffie drinken bij je, als je dat goed vindt.

Mijn antw: Nee, je kunt beter niet komen, want ik wil dat het goed met je gaat, dus krijg je ook geen uitslag en ben je meer op je gemak.
Morgen ga ik na de gemeente om je uit te schrijven op dit adres!
Waarom? Omdat ik niet meer verder kom met jou, ben je gelieg en spel wat je speelt BEU.
Ja maar ik heb toch financieel bij gedragen in de lasten en nu wil je SCHEIDEN.
Godverdomme, ik wil niet scheiden, maar jij zegt dat je niet terug komt al 3 maanden lang!! dus ik moet wachten totdat jij de stekker eruit trekt. !

Op zondag heb ik haar nog wat spullen gebracht (met buurman) en aan de deur afgezet, sms gestuurd: er staan spullen voor de deur.
antwoord van haar via sms: Wie haat wie? nu breng je me spullen, bedankt.
Mijn antwoord, ik haat je niet en heeft daar niets mee te maken, ik rij 30 km om je dat te brengen, de spullen zijn netjes afgeleverd en niet kapot.

Ze heeft daarna gebeld en zei, ik wil geen verwijtingen via de telefoon uit brengen en deed ze toch.
Daarop heb ik gezegd, het interesseert je allemaal niets, hoe ik me voel, het huis, de dieren niets maar ook niets. ik ken je niet meer terug...?

Ze weet dat ik die dieren niet kan missen of wil weg doen en in feite kan ik geen kant op.
Vandaag ben ik bij het juridisch loket geweest, en heeft ook al de advocaat gebeld voor een afspraak a.s. maandag.

Ik kan geen vrienden blijven met haar, daar staat te veel voor op het spel.
Ik heb getracht het huwelijk nog te kunnen dienen en niet af te breken door het verleden....ik heb geen pijn dat ze niet terugkomt, maar wel voor mijn dieren, dagelijks zit ik s'avonds uren bij ze in de stal.
Financieel zit ik er slecht voor, ik eet 1 keer per dag boterham met pasta, hiermee probeer ik geld opzij te leggen zodat de dieren nog kunnen eten s'aovonds.
Auto heb ik niet meer, ben afhankelijk van een vriend of buurman.
Stoken is er niet meer bij want de voorraad houtpellets is bijna op, en probeer ik te hamsteren tot het echt goed koud wordt.
Werken? dat is een goeie...ben zelfstandige, gaat niet zonder auto....

Vrienden blijven!!! pfffff