Hey tilliebillie,

Heb nu zopas je blog gelezen en heb een paar opmerkingen zonder je te willen veroordelen.

Ik denk dat mijn ex het grotendeels net zo dacht als jij.

Mijn ex en ik hebben eigenlijk vanaf het begin van onze relatie al geen gelijkwaardige relatie gehad

Gelijkwaardige relaties bestaan niet en is een utopie. Of je het nu wilt of niet, er is altijd wel een soort van machtspelletjes en een battle of ego's aan de gang. Hoe closer je bent, hoe intenser de strijd. Liefde heeft ook een keerzijde en dat is lijden met ups en downs. Is er geen strijd dan wordt het saai en loopt één van de partners ,weliswaar na een langere tijd, weg.

Laten we binnen een tiental jaar terugblikken en zeg me tegen dan of je in een gelijkwaardige relatie zit of hebt gezeten.

Daarom dacht ik dat het geen zin zou hebben om hem met mijn irritaties te confronteren.

Neen het heeft altijd zin. Aan een relatie moet je werken en de partner confronteren met je problemen op de gepaste tijden. Communicatie is belangrijk. Doe je het niet op deze manier dan laat je het gewoon doodbloeden.

Ook ik wil hem graag steunen in zijn verdriet, maar ik ben de veroorzaker van dat verdriet...

Juist omdat jij de veroorzaker bent van het verdriet, kan je je partner zijn/haar pijn verzachten. Ldvd, wanneer je gedumpt bent, is een verschrikkelijk iets, een trauma voor sommigen. Af en toe elkaar zien en met elkaar communiceren helpt (zonder hem/haar hoop te geven). Op deze manier is het gemakkelijker voor de gedumpte om afstand te nemen van de dumper en minder pijnlijk. Van de ene dag op de ander je partner verlaten en niets laten weten is bijzonder hard en pijnlijk. Misschien heb je het zelf nog niet ervaren?

Ja ik houd nog van hem, maar als wij bij elkaar blijven worden wij beide niet gelukkig.

Goh, hij is nu heel ongelukkig hoor. Klopt natuurlijk niet. Waarheid is dat jij dan alleen ongelukkig bent.

Na het lezen van je blog vind ik toch dat je het allemaal te snel opgegeven hebt. Je hebt er niet echt voor gestreden, maar heb je gekozen voor de gemakkelijke weg. Na een jaar een relatie laten doodbloeden en wachten tot het moment dat je klaar bent om de relatie te breken. Er zijn betere manieren. Een relatie pauze op kritieke momenten bijvoorbeeld om de andere te doen laten nadenken wanneer je vindt dat je ongelijkwaardig behandeld werd.

Mijn ex was aan haar 4de relatie toe met mij. Ze heeft ze alle 4 verbroken. De langste was nog met mij, omdat ik ervoor gevochten heb en haar niet zomaar heb laten gaan. Haar vijfde relatie zal ook zo eindigen, weet ik zeker omdat ik haar strategie en vluchtdrang ken.

Een kwaal van deze moderne maatschappij. Vrijheid betekent ook minder stabiliteit. Van de ene naar de andere springen (job, relaties whatever) en nooit gelukkig zijn met wat je hebt.

De enige reden waarom het toch nog enkele jaren duurt is liefde. Dat er voor zorgt dat beide partners voor een tijdje aan elkaar gelijmd blijven. Maar andere krachten zorgen er dan weer voor dat het net zo gauw weer afgebroken wordt. Daar kan zelfs liefde niet tegen op.