Goed, een paar dagen geleden alweer. Het gaat op zich best goed met me en daar ben ik trots op.
Mijn ex heeft aangegeven dat ie afgelopen dinsdag met me had willen praten. Daar heb ik over na zitten denken en ik ben tot de conclusie gekomen dat dat ook is wat ik wil. Dus ik heb hem gevraagd of hij vanmiddag tijd had om even samen te gaan zitten. Ging niet.
Ok, morgen dan? Nee gaat ook niet. Eigenlijk wil hij helemaal niet. Nu ineens is meneer er niet klaar voor om te praten..
Ik snap er echt de ballen van. Dan weer wel, dan weer niet. Wat wil je nou?
Ik weet dat je mij niet meer wilt en dat accepteer ik. Maar ergens geloof ik niet dat je mij echt niet meer wilt. Je kan me geen reden geven waarom je me niet meer zou willen, het is een gevoel.. Normaal moet je altijd alles tot op het bot analyseren en nu volg je je gevoel, klinkt inderdaad helemaal als jij, not. Nu wil ik mn gevoel volgen maar daar moet dan weer een stokje voor gestoken worden. Bang dat je nog niet helemaal over me heen bent? I don't care! Ik moet ook verder en als ik daar dingen voor nodig heb wees dan een vent en geef me die. En ga me niet zitten vertellen dat je morgen gezellig met je vriendje uitgaat en dat je misschien wel een meisje gaat scoren. Want dat is walgelijk!
Je verdient me niet. Tenminste, niet de jij die je nu bent.