Na 5 jaar tijd hoor ik hem niet meer elke dag; meer zelfs, ik heb hem dus al die tijd al niet meer gehoord; ondertussen al een maand. Dat klinkt misschien niet veel, maar als je elkaar 5 jaar lang elke dag hoort, dan is een maand van absoluut geen contact, énorm lang...

Het voelt raar. Eerst wou ik niets anders dan dat ik gewoon terug contact kon opnemen en had ik zelf het gevoel dat ik nooit "ons boekje" had mogen opendoen tegen een vriend van ons... Dan hadden we nog steeds contact.

Maar weet je, als ik niet had gezegd tegen die vriend dat wij nog seks hadden gehad terwijl hij met zijn nieuwe vriendin was, dan had ik nu nog steeds een valse hoop.
Of misschien had hij mij sowieso wel aan de kant geschoven, omdat hij besefte dat hij niet goed bezig was... en dan komt hij ook met alles weg...

Het voordeel is nu dat ik geen contact KAN opnemen, ik zou niet weten wat te zeggen + hij heeft duidelijk aangegeven mij niet meer te willen horen; omdat ik zei tegen onze vriend dat we seks gehad hebben.

Welja, nu ben ik hem kwijt, maar hmmm, er ging sowieso wel een eind aan gekomen zijn. En hij had mij deze maand ook gewoon verder aan het lijntje gehouden

Ik wil niet zijn back-up zijn, want ik wéét dat ik dat ben...
Ik doe mooie studies en dat apprecieert hij, we hebben dezelfde interesses... hij heeft meermaals gezegd dat ik rationeel perfect ben voor hem. Maar zijn gevoel gaat blijkbaar uit naar zijn nieuwe liefde - want ze is tenslotte een "model" (althans, ze zegt over zichzelf model te zijn)...

Hij wou zich nog niet binden aan één vrouw, waar hij dan de rest van zijn leven zou mee doorbrengen... Hij wou genieten van alles wat hij krijgt en ik... ik zou altijd zijn back-up gebleven zijn, voor als het ooit misloopt.
Want in die 5jaar tijd, stond ik ALTIJD voor hem paraat, no matter when, no matter what...

Misschien heeft die maand zonder contact mij doen beseffen dat ik zo iemand eigenlijk niet wil...
Maar dat gevoel, dat zal maar tijdelijk zijn vrees ik...