Hi Ellen,

Ik weet niet hoelang het al uit is tussen jou en je vriend.
Maar zoals men mij een tijd geleden adviseerde: pas toch op met je hart.

Volgens mij zit je in een faze dat je het accepteert dat het uit is tussen jullie, maar je hebt nog hoop. Je hebt die andere nog niet losgelaten. Het doet je nog teveel als je over hem denkt/praat. Dan komt die krop in je keel en moet je huilen. Da's trouwens helemaal niet erg. Dat hoort bij het proces. Dat is iets wat moet slijten.

Dat slijten kan lang duren. Het hangt er een beetje vanaf hoe je zelf omgaat met die pijn. Praat je er regelmatig met vrienden of familie over? Zie je zijn negatieve kanten ten volle? Kan je het hem allemaal nog vergeven omdat je nog verliefd bent op hem?

Ik adviseer je dat als je hem tegenkomt op het festival, om gewoon op de vlakte te blijven. Geen stortvloed van vragen, geen emotionele toestanden, geen hoop op terug samen zijn. Zorg gewoon dat je er goed uitziet, zeg hem eventueel wel wat je voelt over dat het uit is tussen jullie. En ja, het zal moeilijk zijn hem te zien. Maar hou de trots voor jezelf. Zorg dat hij je niet ziet als een zielig kneusje. Dat heeft niks te maken met het feit dat hij opnieuw iets voor je zou gaan voelen. Het heeft met JOU te maken. Dat je trots niet geschaad wordt. Pijn heb je al genoeg.

Als je behoefte hebt aan nog een gesprek met hem, zeg dat dan die dag dat je hem ziet op het festival. Zeg dat je wil bellen om af te spreken en kies een dag die je goed uitkomt. JIJ bepaalt wanneer. Uit eigen ervaring weet ik wel dat je het best snel doet. Als je er al behoefte aan hebt. Weet wel dat je uit zo een gesprek niet altijd haalt wat je wil. Formuleer voor jezelf heel duidelijk op voorhand wat je nog precies wil vragen (schrijf desnoods op een papiertje dat je in je broekzak hebt, en check als je naar toilet gaat). Verwacht niks! Bereid je voor om na zo een gesprek weer een paar dagen zwaar terug te vallen in verdriet. Zorg dat je daar klaar voor bent. Bedenk waar je hem wil zien (bij jou thuis, bij hem thuis, ergens 'neutraal'). Zorg dat je alles wat je nog van hem hebt aan hem teruggeeft. Maak heel duidelijk na afloop dat het na dit gesprek een tijd wordt voor jezelf. Dat je dan geen behoefte hebt om hem te spreken/zien.

Waar ik altijd het meeste aan heb is 'de ander'. Wie is het? Meestal zeggen ze niet dat dat de reden is, uiteindelijk is het meestal juist wel de reden. Daar achter komen, dat je voormalige geliefde een nieuwe vlam heeft, werkt voor mij het best in een ldvd verwerking. Het doet extra pijn, maar alles wordt glashelder.

Ik zou zelf niet teveel vertellen over wat je allemaal voelt van onzekerheden. Die ander kan je er toch niet meer bij helpen. Stel gewoon de vragen duidelijk. Laat hem dingen zeggen. Hoop dat hij dingen zegt die pijn doen.

Het hoort bij loslaten. Je zal die ander toch moeten loslaten. Hoelang dat ook duurt. Hoeveel pijn dat ook kan doen. Maar die ander gaat bij je weg en stelt zijn liefde (vroeg of laat) ter beschikking van een ander. Wat als die ander het weer goed wil maken? Doet die je momenteel niet een beetje teveel pijn om opnieuw te beginnen?

En ja, die stomme tekenen... die horen erbij. Je hoofd probeert er wat van te begrijpen, en wie weet is het niet allemaal toeval, maar dan nog? Dan nog... bescherm dat hart.

Als hij zegt dat hij je nog graag ziet, dan is dan een onderdeel van zijn proces. Hij heeft het vast ook moeilijk met je loslaten. Hij voelt zich vast schuldig.
Met die eerste serieuze relatie heeft hij vast ingezien dat hij inderdaad iemand kan liefhebben. Alleen ben jij dat momenteel niet meer...

En dat wat je schrijft van dat gesprek met een vriend van je, dat bevestig ik bij deze. Een vrouw bedenkt een breuk lang van tevoren (een maand of 3 tot 6). Daardoor heeft ze lang de tijd om afscheid te nemen terwijl je in de relatie zit. Je wordt stillaan vijand in eigen rangen. Alles wat je fout doet en zegt in zo een periode is extra lading om uiteindelijk de definitieve stap te nemen. De kans dat het dan weer goed komt is dan nihil, want de vrouw zal in alles een reden zien dat haar keuze de juiste was.

Mannen kunnen het soms uitmaken omdat ze een keertje twijfelen. Vaak gaat het over veel specifiekere dingen dan bij vrouwen. Vaak zijn het ook echt kinderachtige dingen waar we mee komen. Daarom wordt er vaak pas naderhand goed nagedacht over het totale pakje wat je weggooit. Als een man het uitmaakt heb je veel kans dat hij na een maand of 3 tot 6 weer terugkomt met hangende pootjes. Maar is dat waar je op zit te wachten?

Als je echt nog een antwoord wil op je vragen, zorg dan dat je een gesprek met hem krijgt. Verwacht er niet al te veel van. Verwacht ook dat je niet datgene te horen zal krijgen wat je wil horen.

Zorg goed voor jezelf. Probeer jezelf weer te leren kennen. En de onrust, oh de onrust...
Het kan alleen weer beter met je gaan.
Je bent een prachtmens!

Groet,

Joris

merci voor alle commentaren.

dearest: k heb je blogs gelezen, en moet zeggen dat er veel gelijkenissen zijn. ik vind het ook echt goed dat je je zo sterk houdt. in deze fase zit ik dus nog niet.

@ Joris: dank u wel voor deze lange en mooie tekst. tranen liepen over mijn wangen toen ik het las.
We hebben al afgesproken dat ik nu zondag ga bellen om af te spreken.
K wil dit op neutrale grond doen. caf?ɬ© ofzo, weet het nog niet...
dus in de loop van volgende week komt het gesprek. De vragen zijn genoteerd en mijn verwachtingen zijn totaal niet hoog.

Gisteren is mijn beste vriendin weer zijn kameraad tegengekomen. Die bleef maar herhalen dat hij het niet zag aankomen en dat het zo erg was. Mja nothing he can do.. moet hier toch alleen door.
Ik kan wel praten met mensen, maar hou me meestal sterker voor dan ik ben.
In elke smsje of gesprek met vrienden hoor ik wel: zo een sterke madame als gij, gij gaat daar nog sterker uitkomen.

Ergens ben ik gewoon nog altijd heel bang. Bang dat hij ooit volledig uit mijn leven gaat zijn. heb em nu anderhalve week niet gehoord.. klik hem niet aa nop msn, of blijf offline staan. verplicht mijn eigen om hem niet teveel te laten horen.

Nu donderdag zal het drie weken zijn, allemaal nog heel vers.. had toch gehoopt dat ik me pakken beter ging voelen. voel nu pas dat er nog moeilijke tijden aankomen (pukkelpop,samen iets gaan drinken en praten, mijn verjaardag die eraan komt, net als zijne)

Ergens weet ik wel zijn slechte punten: hij is enorm gierig, en had vaak commentaar op het feit dat ik rookte (yep slecht I know), maar ging wel stoppen eind augustus... maar nu voelt dat tevergeefs aan.

een ander is er niet zover ik weet, hebben we al twee gesprekken over gehad. maarja, we zullen zien wat de toekomst brengt. Je weet nooit zeker. Ik weet alleen nu, en nu geloof ik in het feit dat hij erg eerlijk tegen me is. Hij is altijd heel eerlijk tegen me geweest.

Op pukkelpop ga ik natuurlijk bang hebben om hem tegen te komen. wie weet amuseert hij zicht te pletter en ben bang om hem zo in eerste instantie tegen te komen. Ik ga me zeker goed "opzetten", ga straks naar de kapper (vain vain ) en ga mij kleren aandoen waarin IK me goed voel. door alle ellende ben ik al zes kg kwijt op drie weken.... zal normaal zijn. wie weet kijk ik ooit mijmerend terug naar de tijd dat ik zoveel ben afgevallen

Kreeg vandaag een kaartje in de bus van een oude klasgenote die het via via gehoord had. was nog een foto bij, waren we nog samen. deed eventjes pijn, maar toch lief gebaar van die meid...

Uiteindelijk doet het schrijven hier me echt goed, alle gevoelens een beetje een plaats geven. 's morgens en 's middags zijn mijn moeilijkste momenten.

Natuurlijk hou ik jullie op de hoogte van Pukkelpop en het gesprek.
Ik weet dat ik dingen ga horen die me pijn gaan doen.. maar ik ga probereen er klaar voor te zijn. Altijd het ergste denken ,dan kan het alleen nog maar meevallen.

Luister vaak naar de liedjes:

my happy ending: avril lavigne
bitter wine en hearts breaking even: bon jovi (mooi mooi)
the answer: richie sambora (aanrader)
sweetest goodbye: maroon 5
gone: matchbox 20

misschien helpt het jullie ook...

liefs: Ikke

Het zou me ook helemaal niet verbazen dat zij het net zo moeilijk heeft gehad/heeft met deze situatie. Aan de tekenen te zien..
Ik heb al vele van je blogs gelezen en inderdaad de situatie is ook een beetje zo gelopen. ergens heb ik het gevoel van: ik wil hem geen pijn doen, als hij ooit wilt praten en me terug wilt zal ik zeker een gesprek met hem aangaaan.

Langs de andere kant heeft een vriend van me dingen verwoord die ik dacht.
Hij zei tegen mij: jouw grootste angst is niet dat je ex niet meer gaat terugkomen, jouw grootste angst is dat het weer een tijd goed gaat en hij je weer plotseling in de steek laat. Ja dat is echt mijn grootste angst. Ik wil hem doodgraag terug, maar niet ten koste van alles.
Vorige week zou ik hem direct in de armen nemen als hij zou zeggen dat hij me zou missen. Deze week zou ik dat pas doen nadat we een gesprek hebben gehad en alles helemaal uitklaren eerst.

Uiteindelijk zal alles op zijn pootjes terecht komen zeker, en de dingen die moeten gebeuren zullen wel plaatsvinden. Hier troost ik me toch alvast mee

liefs, Ellen