wel leuk dat je et me geeft dank je wel maar zou hij als hij weg is en tot rust komt gaan na denken denk je en hoe gaat dat dan bij een man ???sterkte en hoop dat et goed komt voor je et is gewoon kloot da je zo graag verder wil met iemand en et niet gaat moet wachten of nie gek word ik er van

mag ik even uit jou verhaal concluderen dat bij jou ervaringen degene die het uitmaakte de eerste weken tot een maand zich opgelucht en blij voelt en pas na een maand ongeveer het missen begint, dat je dan pas echt nadenkt over wat er gebeurd is en wat je laat gaan.
En degene die gedumpt is voelt zich meteen verloren en mist de ander verschikkelijk en na ongeveer bouwt zij haar leven weer op, probeert te genieten van het vrijgezel zijn en de vrijheid. En juist die verschillen van fases maakt het naar mijn idee zo moeilijk om als vrienden met elkaar om te gaan als het uit is. Mijn vriend is nu hel blij en vrij, terwijl ik gebroken ben en langzaam mn leven op moet leren bouwen. En van elkaar willen we niets horen, hij wil niet horen hoe klote ik me voel want dan geef ik hem volgens hem een schuldgevoel, en ik wil niet horen dat hij verder gaat met zn leven, leuke dingen doet en onze foto's weghaald. En misschien is dit over een maand omgedraait en is het contact dus nog steeds moeilijk.
Ieder verwerkt dit op z'n eigen manier denk ik, maar ik denk wel dat je elkaar ruimte moet geven in deze verwerkingsfases. want anders werkt het alleen averechts. Ik had er bij mn vorige ex ook een hekel aan als hij huilen aan de telefoon smeekte of we er nog eens over konden praten en smsjes sturen dat hij me zo miste. Na een maand zat ik in die fase, en na veel gepraat zijn we toen toch weer bij elkaar gekomen.
Maja bij deze (ex) vriend is het anders, ík ben gedumpt, hij is vrolijk en ik gebroken en ik hoop dat het nog goed komt en hij hoopt een eigen leven op te bouwen.
Nouja, beetje lang geworden,maar ik denk wel dat je elkaar de ruimte moet gunnen je verdriet en gemis op een aparte manier te verwerken en niet te veel in de ander zn verdriet duiken. want ik denk ook zeker dat degene die het uitmaakt ergens wel een stukje verdriet en gemis voelt, maar dta overstemd met zichzelf bewijzen dat dit een goede keuze was. En dit besef zal bij jou ook wel komen!