het spijt me..
..voor dat ik te veel van je heb gehouden
..voor dat ik je vaker wou zien, dan 1x in de week of 1x in de 2 weken
..dat ik niet genoeg begrip toonde, dat jij 6 a 7 dagen in de week moet werken
..dat ik te ver woonde voor je
..dat jij die afstand van 1,5 uur moest afleggen om mij te kunnen zien voor paar uurtjes
..dat ik te vaak zeurde, van dat we elkaar te weinig zien
..dat ik zwak en snel depressief word zonder jouw

10,5 maanden volgehouden, en je gooit t gwn weg.

zoals elke koppel hebben ze ups en downs in hun relatie. wij niet. wij hadden onze downs niet, want je gaf t niet een kans, om er samen sterker uit te komen. je maakt er gwn simpelweg een eind aan.

we hadden laatste tijd vaker discussies.
je zegt, we moeten dit uitpraten.
3 of 4x afgesproken, en telkens zeg je t weer af. er was telkens wel wat.
je stelde het steeds uit.
uiteindelijk kwam je dan weer langs.
eenmaal toen ik bij je in de auto zat, gaf je me geen kus, wat we normaal gesproken wel deden.
stilte.. voor een lange tijd. je had nix te zeggen.
ik, in mn achterhoofd, wetende wat me te wachten staat, probeer onze relatie alsnog te redden.
jij, in je achterhoofd, was al vastbesloten dat dit niet meer zou werken.
ik durf je niet aan te kijken, wil niet dat je de wanhoop in mn ogen zou aflezen.
ik vraag je: hou je nog van me?
jij denkt lang na
koel zeg je: minder dan voorheen.
lange tijd wist k niet hoe k moest reageren.

ik pak je hand vast
jij reageert niet
ik probeer je te kussen
jij reageert niet
mijn hart
reageert niet
*heart broken*

oke, onze afstandrelatie was vermoeiend, omdat we elkaar te weinig zagen. dat geef ik zelf ook toe. maar telkens, als we weer een maandje verder waren, vroeg ik je steeds dezelfde vraag: ben ik t nog waard?? =)
telkens was je antwoord: jaa natuurlijk!
met een gevoel van geluk, zei ik ook dat jij t ook nog steeds waard ben =)

10,5 maanden smste jij elke avond
slaaap lekker schat! love you!
ik smste jouw elke avond terug
sweet dreams schat! loooovee you tooo!

hoe kan je de dag daarna, niet meer van me houden?

je had bedenktijd nodig.
jij maakte me gek.
gemengde gevoelens, van besef dat het een uitzichtloze relatie was.
gemengde gevoelens, van dat we het toch al lang hebben volgehouden, wrom juist nu?
ik was boos, verdrietig en voelde me alleen
jij liet nog steeds niet veel van je horen

ik stuurde je een sms van,
moet ik je die hartjesketting teruggeven?? die je me had gegeven van toen we 1 maand hadden? en die andere kado's?? je fondueset?? die kan je aan je eerst volgende vriendin geven. ik heb hem nog steeds niet gebruikt. wou die pas gebruiken wanneer we samen waren.
het was idd hard dat ik zo smste, maar jij maakte me gek.
ene kant wel besef van spijt, andere kant niet.

2 weken later nadat het uit was, hadden we zo nu en dan contact.
ik probeerde steeds weer contact met je op te nemen, op een 'onschuldige manier'
ik had je phone nog bij mij thuis liggen. vroeg wnnr ik het moet teruggeven.
je zei, dat je die phone niet zo hard nodig had.
ik vraag je of je langs wilt komen om te 'spelen'
ik, in mn achterhoofd, misschien kan ik hem zo terugwinnen.. dan weet hij wat hij mist.
jij, in je achterhoofd, hier zegt niemand nee tegen.
jij komt maar al te graag langs, als je weet dat we 'het' gaan doen.

eenmaal toen we samen waren, was het net alsof we weer hadden
je was enthousiast en praatte over je werkdag
toen het eenmaal er op aan kwam, vroeg je me of je mij mocht kussen.
ik zei ja.
je omhelste me, en we kuste.
deden wat we deden.
het voelde nog steeds aan alsof we nog hadden.
ene verschil is
dat jij in je achterhoofd had dat je single was.
ik in mn achterhoofd, zo win ik hem terug.

nadat we deden wat we deden, was jij weer zoals gewoonlijk afstandelijk.
van te voren was je knuffelig en zoende me graag.
jouw manier om mij t bed in te krijge.
ik kuste jouw achteraf
je reageert niet

die ene keer, was de laatste keer dat ik je nog had gezien.

had je hyves, facebook en twitter in de gaten gehouden. wou weten wat je deed. wou weten of je ook aan mij had gedacht. maar nee, blijkbaar is het weer koek en ei met je andere ex. opeens is zij de reden om weer blij te zijn. terwijl ik dat normaal was. ik was degene, die je s'morgensvroeg een lief smsje stuurde. en jouw dag begon weer goed. er is nu een ander meisje in je leven, waarvan jij weer blij wordt. en dat maakt mij kapot.

is dat jouw bedoeling??

het maakt mij ongelukkig, dat jij er zo gelukkig van af komt. alsof je geen moment heb getwijfeld. waarom gaat het zo goed met jouw? mis je me stiekem niet? denk je s'avonds laat, wnnr je in bed ligt niet aan mij?? je bent wrss al over mij heen. en ik. zit hier. nog steeds verdrietig.

de liefste woorden die je ooit tege me zei, zijn zo pijnlijk geworden.
je maakte me zo gelukkig.
en nu zo ongelukkig.
wanneer gaat er nou een dag aanbreken, zonder dat ik aan jouw hoef te denken?
zonder dat ik je mis?
is die dag voor jouw al aangebroken?

je houdt je groot, is het je ego of ben je gwn bang?
om weer contact met me op te nemen?
je zei dat je me alsnog wou blijven zien als vrienden en me niet kwijtwilde als een goeie friend.
en nog steeds neem je geen contact met me op.

ik weet, dat ik jouw moet loslaten. het probleem is dat ik het niet kan.
nu nog niet.
maar ooit komt er een dag, dat het me lukt.