Na een inzinking vorig weekend, waar mijn ex dus maar meteen een andere dame in ons (nouja zijn) huis had laten slapen terwijl hij wist dat ik die dag zou langskomen, gaat het nu alweer een paar dagen beter.

Natuurlijk trapte ik eerst in alle valkuilen. Belde hem vorige week dinsdag nog op, want hij moest weten wat hij me had aangedaan, hij moest toch spijt hebben? Nou er was totaal geen ruimte om te praten. En hij duwde me van hem weg, waardoor ik me nog meer afgewezen voelde. En dus explodeerde de boel.

Op dit moment gaat het goed. Ik ben er van overtuigd dat het beter is dat we elkaar niet meer zien. In ieder geval een hele tijd niet. Alle dingen die we samen nog moesten regelen zijn klaar dus er is ook geen reden meer om hem te zien. En dat is maar goed ook, want ik merk dat ik soms de neiging heb om maar dingen te bedenken waarvoor ik hem dan toch moet spreken of zien. Helemaal niet verstandig want daarna komt er elke keer weer een terugslag.

Ik ben benieuwd of het zo blijft. Vast niet, maar voor nu is het in elk geval goed. En zelfs de kerstdagen lijken nu wat minder eng... het enige waar ik nu bang voor ben is... hoe lang blijf ik me goed voelen (tja, je kunt jezelf maar ergens mee gek maken....!)