Ik doe dit normaal nooit, zo een site opzoeken, er lid van worden, of laat staan een privé verhaal neerzetten met daarin persoonlijke gevoelens e.d. Maar op dit moment zit ik er zo diep in, dat ik naar www.google.nl ging en in type : ''Hoe kom ik in godsnaam over mijn ex heen?!'' En toen kwam ik hier terrecht. Al is het alleen maar zodat ik mij verhaal ergens kwijt kan, dat ik mn hart ergens heb gelucht.
Laat ik er maar niet verder om heen draaien, hier is mijn verhaal :

Ik ontmoette hem op internet. Ik had me ooit eens ergens aangemeld, maar deed er eigenlijk nooit wat mee. Ineens had ik een emailtje. Hij had mijn profiel gezien en vroeg of ik contact met hem wou.
Ik was eerst vrij sceptisch, want kom op, internet-daten ?! Dat leek me niks. Maargoed, toch maar open minded geweest, en na talloze chaturen/webcamsessies (veiligheid gaat voor alles) besloten we toch maar te gaan daten. Hij woont in limburg, ik in noord-holland. We hadden onze dat in vlissingen. Het was liefde op het eerste gezicht. Daarbij klikte het zo onwijs goed. Vanaf dag 1 kon ik mezelf zijn bij hem, ik voelde me speciaal als ik bij hem was, en daarbij, was ik nog nooit zo gelukkig geweest. ( Ik was net herstellende van een relatie die 2 jaar heeft geduurd, maar die viel in het niet toen ik hem ontmoette ).
Er kwam vanzelfsprekend een 2e date, en bij de 3e besloten we het overnachten erbij te gooien (vanwege de reiskosten, de afstand, en we wouden graag bij elkaar blijven) .
We zagen elkaar elk weekend, en elke keer weer als ik hem zag, groeide mijn gevoel. Bij hem was dit ook zo zei hij. Hij voelde precies wat ik voelde. Het was perfect, alles was perfect. Ik was echt nog nooit zo onwijs gelukkig geweest. Ik kon met hem lachen, en met hem huilen. Hij was gewoon mijn ''ware'' ( ook daar was ik eigenlijk te nuchter voor, maar zo voelde het wel) Het was ook het eerste wat ik tegen mijn vrienden zei; '' Dit is 'm'' . Toen kregen we een keertje ruzie. Het was onnozel, en we zaten beide fout. Gewoon een domme ruzie. We hadden het bijgelegd, en het voelde allemaal weer vrij ''normaal'' .

Toen kreeg hij te horen dat hij op uitzending gaat. (Hij zit bij defensie, ik ook ).
Vanaf dat moment veranderde alles. Hij ging naar duitsland voor 3 weken, oefening.
Als ik hem belde deed hij kortaf, als ik zei ik mis je, zei hij het niet terug.
Ik snapte het niet. Ik steunde hem in zijn werk, zijn familie, ik moedigde hem zelfs zijn uitzending aan.
Ik was er 24/7 voor hem en deed er alles aan om er zo veel mogelijk voor hem te zijn .
Het ''rare'' gedrag zette zich voort. Ik vroeg toen aan hem wat er aan de hand was, hij zei dat hij gewoon met veel dingen zat en dat er verder niks aan de hand was. Het gevoel van geluk was weg, en bij mij sloeg het om in paniek. Wat was er aan de hand? Waarom behandelde hij mij alsof ik ineens niks meer was? En juist toen ik hém nodig had, liet hij me vallen. Ineens belde hij me op. Het ging niet meer, hij wou niet meer. Hij hield nog van me, maar hij wou niet meer. Hij kwam met allerlei smoesjes aanzetten waarom het niet meer ging, allerlei argumenten die ik zo van de tafel af kon vegen. Hier werd hij woedend om, maar ik had wel gelijk!. Ineens was het, dat hij met me wou praten als hij terug was. Ik vroeg me af wat er nog te praten viel? Als je me zo behandelt, en me niet eens kan missen? Als je ineens duidelijk laat merken dat ik niks meer voor je ben, waarom dan praten? Het was luid en duidelijk.

2 dagen na dat telefoontje maakte hij het uit.
Dit is 4 maanden terug, en nog steeds, tot op de dag van vandaag,ben ik in 1000 stukjes gebroken.
Ik ga veel de deur uit met vrienden, heb hobby's genomen, zoek afleiding hier en daar. (Ik ontloop het niet, want er om huilen doe ik vaak genoeg). Ik probeer te denken van ''het komt wel goed, het heeft tijd nodig''. Maar ik kan mezelf er niet overheen zetten. Het is zo oneerlijk. Hoe kan iets wat zo goed voelde nou zomaar over zijn?

Hij belt soms nog wel eens, omdat hij dan wilt afspreken. Maar dat is dan voor één ding ( we weten allemaal wel wat dat ene is) . Ik wil dat niet, uiteraard.

Tips/tops do's&Dont's zijn welkom mensen??!
Hoe kom ik hier over heen??