Fijn dat ik jullie site heb gevonden en ik heb veel bemoediging gevonden in jullie verhalen.
ik kamp met een enorm liefdesverdriet en hoop echt dat het over zal gaan.
in mijn hoofd wil ik dat heel graag maar mijn hart zegt iets totaal anders.

Ik woonde samen met mijn (ex) vriendin Blanka.
Wij hadden een lieve beagle en daarnaast samen 2 eigen zaken.
Daarnaast werkte ik ook nog steeds bij mijn huidige werkgever dus het komt er op neer dat ik 3 banen tegelijk heb gehad.
omstreeks 15 september ging het helemaal mis.... onze hond werd doodgereden en ik raakte helemaal in de put...de bestuurder was doorgereden.
Die dag hadden wij een bruiloft van vrienden en wij moesten er hoe dan ook naar toe.
de dagen verstreken en ik raakte steeds verder in de put... daarnaast was ik meer gaan drinken en slaappillen gaan nemen.
ik kon het niet verwerken op een of andere manier en zakte steeds dieper weg.
mijn ex wilde niet praten en ging liever alleen wandelen of weg.
zo kocht ik een nieuwe puppy om de stilte op te laten vullen...ik was er helemaal verrot van dat het zo stil thuis was.
de dagen verstreken en omstreeks 3 oktober bereikte onze relatie een dieptepunt.
ik had heerlijk gekookt voor ons en haar schoonzus was er ook..
na het eten vertelde Blanka dat ze haar schoonzus ging wegbrengen en dat ze snel iets moest ophalen en dat ze zo terug zou komen....
ik wlde mee maar dat mocht niet: uiteindelijk zou ze zo thuis zijn.
maar ze kwam niet.... ik werd doodongerust en ik heb iedereen afgebeld.
zij nam de telefoon niet op en ik werd echt helemaal wanhopig wat te doen.
ik was uit wanhoop gaan drinken en om te kalmeren had ik slaapmedicatie ingenomen ik moest immers de volgende dag 's ochtends op staan om weer te werken.
uiteindelijk kreeg ik rond middernacht een bericht van haar ze was naar de bioscoop geweest (...)
ik begreep er helemaal niets van.
Ze vertelde dat ze alleen was geweest wat echt heel vreemd was.
Uiteindelijk duurde het heel lang voor zij kwam en ik was al helemaal comateus.
we kregen woorden maar uiteindelijk ben ik vermoedelijk buiten westen geraakt.
's ochtends werd ik wakker in mijn bed en zij kwam net binnen en kwam op het bed zitten.
ze vertelde dat ze niet meer verder wilde en dat ik haar pijn had gedaan.....ik had zelf geen idee van wat er zou zijn gebeurd.
maar ik ging uit van haar woord want ik vertrouwde haar blindelings.
We spraken nog wat en zij ging weg....ik ging naar mijn werk toe en had avonddienst.
Die avond kwam ik thuis en ik trof niemand aan..ik dacht er nog niets bij.
Een half uur later werd er aan de deur gebeld......daar stond mijn broer samen met 2 politieagenten.
Ik zakte helemaal inelkaar...... ik dacht dat ze mij kwamen vertellen dat mijn vriendin was verongelukt. ik was helemaal kapot.
voordat ik het wist werd ik meegenomen en beschuldigd van bedreiging en noem maar op.
het was niet te bevatten..... mijn leven was een hel en ik wilde mijzelf van kant gaan maken.
ik had nog nooit iets met justitie gehad en altijd getracht een normaal leven te hebben.
ik kon en kan mij echter niet herinneren van wat er zou zijn gebeurd en ik geloofd alles......blanka loog nooit tegen mij!
ik heb een paar agen vastgezeten en werd uiteindelijk voorwaardelijk vrijgelaten.
aanklacht: poging tot doodslag ,bedreiging enz.
Dit terwijl ik mij er niets van herinner zelfs geen vlagen... (dan te bedenken dat ik normaliter altijd van de medicatie goed ging slapen en heel loom werd).
Hoe dan ook alle ellende begon toen....
ik kwam in een hele molen terecht van instanties, hulpverlening enz.
Daar kwam bij dat ik de verkeerde slaapmedicatie heb gekregen en problemen met drank had ontwikkeld (schijnt nu dat dit gekomen is voornamelijk uit eenzaamheid).
Ik was helemaal de wegkwijt en kon de draad niet oppakken....
uiteindelijk kwamen haar verklaringen via de advocaat binnen en toen kwam ter sprake dat er een andere man in het spel is.
Deze man is een klant van ons en met hem was ze naar de film geweest.....
vervolgens had ze hem een drama-sms gestuurd en hij is daarmee naar de politie gegaan.
op basis daarvan is alles in gang gekomen en is mijn hele leven overhoop gehaald.

Het ergste van alles is dat ik haar heel erg mis omdat ik echt het gevoel heb dat zij de ware voor mij is...te zot voor woorden eigenlijk.
maar ik weet dat ze met hem zit en vermoedelijk woont ze ook bij hem en ze heeft ook het nieuwe hondje meegenomen.
de bedrijven ben ik ook zo goed als kwijt (50% eigenaar).
het is echt een drama..... ik ben nu 2 maanden verder en morgen moet ik voorkomen voor de aanklacht die ik niet eens kan heugen.
Het bizarre is dat ik mijzelf daar helemaal niet in herken want zo ben ik helemaal niet.
Financieel zit ik nu aan de grond en heb ook mijn auto te koop gezet.
ik krijg geen geld meer uit het bedrijf misschien nog een afrekening en verdien nu te weinig bij mijn huidige baas om daar van rond te komen.
Zij heeft dus in feite alles meegenomen...daarnaast is die klant een rijke 10 jaar oudere vent dus financieel zit zij er zeker wel warmpjes bij nu.
ik ben echt helemaal devestated!!!!!!
maar hoe dan ook probeer ik verder te gaan..
het verdriet en de teleurstelllng zijn intens en maken je echt kapot.
sinds deze gebeurtenis ben ik op een of andere manier in aanraking gekomen met god en bezoek ook de kerk.
dat deed ik voorheen nooit maar ik vind daar veel kracht en rust.
Dit helpt mij bij vergeving en om geen wraak te nemen..... anders had er bij wijze van spreken straks weer een bloedbad in de krant gestaan want ik was echt helemaal van de kaart toen ik erachter kwam hoe het was gegaan.
ik heb haar nog gezien en gesproken en ik heb haar spullen netjes voor haar ingepakt.
ik heb haar gevraagd eerlijk te zijn maar ze bleef volhouden....en ook dat ze alleen naar de film was geweest.
ik had haar niet verteld dat ik de verklaringen in bezit had.
echt onvoorstelbaar dat zij zo tegen mij loog....ik ben er helemaal kapot van.
Zij was voor mij echt mijn wederhelft het voelt alsof zij is overleden.
ook het idee dat ze niet meer aan mij denkt en elders gelukkig is doet mij veel pijn ook al wil ik dat ze gelukkig is.
Ze moet al heel lang bezig ermee zijn geweest want ze heeft ook bepaalde acties ondernomen 2 maanden voor dit voorval.
wat ik niet snap:
als je niet van iemand houd ga dan weg maar speel niet met de gevoelens van een ander.
en dan achter je rug om met iemand anders afspreken en al vermoedelijk verliefd zijn.

het rare is dat het mij allemaal niets meer interesseerd... ik heb genoeg bezigheden maar als ik thuis kom ben ik toch alleen en mis ik haar heel erg...ondanks alles wat er is gebeurd of speelt.
automatisch zoek je de schuld bij jezelf: ik had eerder mischien hulp moeten zoeken of wat dan ook....
maar ik zag het niet.... ik voelde mij overwerkt en ging door.
ik had al veel meegemaakt de afgelopen paar jaar zoals verlies van mijn moeder en ook daarvoor veel vrienden verloren.
stom weg gewoon pech zeg ik maar.....maar dit heeft mij zo kapot gemaakt op vele fronten en toch zegt mijn hart " ik hou van je".
Mijn hoofd zegt daarintegen: pas op je bent bedrogen, ze is niet eerlijk, ga verder enz.
het is zo erg dat je het gevoel niet kan wissen of uitzetten.
Voor mijn gevoel kom ik nooit meer iemand tegen want zij was de ware...
en ik was naief ,verliefd en zo stom om te geloven dat wij voor altijd zouden samen zijn.

God vergeef alle mensen die slecht over mij hebben gesproken, mij hebben vervloekt of hebben laten vallen....en zegen deze mensen.
vergeving is de enige manier om je los te maken lijkt wel.... alle andere handelingen zorgen ervoor dat je het niet kan loslaten.
Wat je ook zal doen het zal nooit genoeg zijn.....daarom geloof ik vandaag in vergeving en in het los laten ook al lukt het laatste nog voor geen meter.
mijn hart houd teveel van haar en daarom moet ik eerst bloeden.

Mijn hart huilt en is verlamd..ik vind nergens meer vreugde in en voel mij erg depressief ook al zijn het vlagen.
ik denk zoveel en vaak aan haar ook al besef ik mij dat het over is en dat ze naar alle waarschijnlijkheid (90%)van iemand anders houdt.

Hoe lang duurt het nog voordat het leed voorbij is en de tranen van verdriet zullen veranderen in tranen van blijdschap?
wij hadden een intense relatie van ruim 2 jaar en wij woonden samen...het was echt mijn gezinnetje.
ik heb nooit vrwacht te worden bedrogen vanuit mijn eigen huis.

sterkte iedereen
X
David