heel herkenbaar. Je mist hem gewoon, ook al was hij de grootste eikel! Verspeel niet het succes dat je nu behaald heb door hem weer met je te laten spelen. Zo te horen heb je nu iemand die wel inziet dat je het verdient om fatsoenlijk behandeld te worden, dus je kan het ook zien als je zelfwaarde behouden door lekker bij hem te blijven en je ex op afstand te houden, hij is jou niet waard!

Ook voor mij heel erg herkenbaar, en heel erg moeilijk. Grappig dat je zegt dat je altijd automatisch hier terecht komt als je piekert of het even niet meer weet, dat doe ik ook altijd. De dagen of tijden dat het beter gaat wil ik ook niets oprakelen dus kom ik hier niet.

Dat je zelfs de ellende mist ken ik heel goed, dat was bij mij ook een onderdeel van alle passie en hevigheid die onze relatie bracht. Nu dat weg is lijkt alles zo stil en leeg, zo saai. Ik heb dan wel geen nieuwe vriend, maar een tijdje terug wel gehad maar dat werkte niet omdat ik nog lang niet klaar was met deze relatie en ik van een hele heftige relatie in een hele rustige kwam. Daar werd ik weer onrustig van en dat werkte niet, ik ging de heftigheid opzoeken in verkeerde dingen die mijn laatste ex-vriend(dus niet degene waarom ik hier ben)niet verdiende.

Ik vind het helemaal niet gek dat je ‘m af en toe nog heel erg mist, dat hoeft ook niet te betekenen dat je ondankbaar bent voor wat je nu hebt. Je houdt van elke liefde op een heel andere manier, ik ben wel vaker hevig verliefd geweest, misschien zelfs meer dan op hem, maar dat was niet te vergelijken met elkaar en al helemaal niet met wat ik met hem heb gehad.

Je zou het bijna kunnen vergelijken met vriendschappen, met elke vriend(in) een andere vriendschap maar gelukkig hoef je niet te kiezen en blijven ze allemaal en hou je allemaal van ze. Ze zijn alleen niet te vergelijken. Dat is soms zo moeilijk met liefdes, je hebt het een of het ander. Niet dat je vier relaties naar elkaar wilt natuurlijk, maar heb je het een dan moet je het ander laten gaan. Wat soms heel erg moeilijk is..

En ook heel erg herkenbaar, hij komt steeds weer terug. Is dat je lot, dat ie je steeds weer opzoekt? Dat vraag ik me ook heel erg af, sinds een half jaar heb ik er definitief een punt achter gezet naar maanden van heel erg veel pijn. Helaas ben ik het afgelopen half jaar door de meeste pijn gegaan, ontkenning, verdriet, gemis, wanhoop en zo in de war en verbijsterd.
Ondanks dat ik een half jaar geleden duidelijk heb gemaakt dat ik ‘m niet meer wil zien voor de ‘’komende 10 jaar’’ zoekt hij zo nu en dan contact. Ik reageer er ‘’neutraal’’ op, een uitgangspunt wat ik bewust gekozen heb voor mijn reacties. Zijn berichten variëren van, ‘’er ligt hier nog een boek van je’’ tot aan ‘’er is volgende week een feestje bij T. thuis, wil je met mij meegaan?’’ tot aan ‘’kom je volgende week dan, oke is goed liefje tot dan’’.
Erg verwarrend, ik reageer neutraal en kom natuurlijk nergens heen. Maar hij geeft je hierdoor bijna geen kans om verder te gaan. Steeds als je denkt dat het beter gaat, of als je net zwaar in de put zit hoor je ineens weer iets. Nooit een pijl op te trekken. Dan voel je weer hoe het was toen hij in je leven was, de spanning, je vraagt je af hoe ‘t zou zijn als je wel zou gaan of wat hij nou in godsnaam denkt. En aan de andere kant mis je juist deze aandacht, juist de aandacht die je zo van je stuk brengt en waar je aan de andere kant zo boos van wordt.

Ik wens je veel sterkte en heel veel plezier met je nieuwe vriend!
Liefs

Everybody sails alone, but we can travel side by side

Hey,

Denk dat ik je wel begrijp, begrijp me niet verkeerd maar ik ga iets schrijven wat tegen iedereen in gaat. Weet natuurlijk niet hoe hij je gekwest heeft, dus misschien slaat mijn antwoord nergens op (ik schrijf dit uit eigen ervaring, en ik ben de eikel in dit verhaal).

Heb anderhalf jaar geleden een leuke vrouw ontmoet, op dat moment was ik niet klaar voor haar, in de zin van levensverwachting, (ik 26, zij 35). 10 maanden lang gescharreld, zij wilde meer, ik was daar nog niet aan toe en om niet teveel verwachtingen bij haar te creeeren ben ik erg vaak erg duidelijk geweest. Dat heeft haar gekwetst van zij gaf wel alles, dit benauwde me en dacht dat ik met een desperate 35 jarige vrouw te maken had. Toen ging ze met een ander daten, toen voelde ik pas dat ik dat ook niet wilde en dat ik wel gek op haar was, we bleven elkaar zien (terwijl ze met die andere ook een relatie aan het bouwen was) doordat ze toen ook nog steeds mij zag en liefde af, ging voor mij de onzekerheid weg dat ik er alleen voor een kind was. Maar natuurlijk was het toen te laat, nadat ze 5 maanden met 2 mannen intiem was geweest heeft ze voor de zekerheid gekozen, voor de persoon die haar nooit gekwetst heeft, wijsheid van haar en begrijbaar ja. Volgt ze haar hart, denk het niet, volgens een goede vriendin van haar ook niet.

Er zijn mensen in je leven waar je passie, verlangen en hartstocht mee heb en er zijn mensen waar je zekerheden mee hebt, waar je voorkiest zal altijd een afweging zijn en je keuze is altijd goed. Maar doordat je een keuze maakt, sluit je iets anders uit en dat maakt het denk ik moeilijk.

Misschien moet je jezelf toch afvragen of je hem echt niet terug wilt, misschien was daar wel een passie en hartstoch wat je wel nodig hebt...? Volg je hart....

Al je blogs (met de antwoorden) heb ik vandaag teruggelezen. Ik vond het boeiend te lezen en vind dat je nu ver bent gekomen. Dat af en toe het verleden opspeelt lijkt mij heel normaal, hoor! Ik heb ook tegenstrijdige terugblikken gehad, en nog steeds. Iedere relatie heeft immers ook zijn unieke kant.
Waarom ik ook terug ben gaan lezen is vanwege de opmerking van LoonyTuna : in je oude relatie ben je zo ongeveer een Meesterstrateeg om die leefbaar te kunnen houden. Meesterstrateeg, nu niet meer van toepassing op jou. Ook niet op mij. Maar ik denk nog vaak terug aan mijn relaties en hoe dat zat, om mijzelf beter te leren kennen. Ik ben ook meesterstrateeg geweest en moet oppassen dat ik me niet weer zo opstel, ook in gewonere relaties en vriendschappen. Ik kijk nl. ook (te) goed wat de ander wil. Het is een blimsemafleider van mezelf. Ik ben nu al anderhalf of 2 jaar alleen en zal dat waarschijnlijk ook wel blijven (ik word volgende maand 60, reeds) en ben druk bezig een eerlijke relatie met mezelf vooral en met mijn omgeving te krijgen. Daar is nog veel zelfkennis voor nodig. Deze site helpt mij o.a. daarbij.
Sterkte en laat nog weer eens wat horen.
krulie