Nog nooit had ik gedacht dat dingen zo konden lopen. Nog nooit voelde ik me zo verward, gefrustreerd, en verloren...
Hopeloos en radeloos was het! Om te zien hoe één persoon - ziekelijk zoals hij is - zoveel roet in het eten kon gooien.

Ik ga niet in details treden, ik wil het er niet over hebben.
Maar ik wil het ergste eruit gooien. In de hoop dat het mij een beetje op kan luchten;

Wie had je willen zijn
op wie had je geleken
Hoe ben je met mij omgegaan
waarom heb ik me zo verkeken

Op jouw mannelijke charmes
je mooie beachboy lach
Ik kan me het herinneren
omdat het zo geweldig was

Je ogen met die 'luikjes'
zoals jij ze lelijk vond
Terwijl ik nog nooit geweten had
dat er zoiets moois bestond

Nog nooit had ik gevoeld
wat jij in mij had losgemaakt
En de vraag blijft mij benauwen
waarom zijn we afgehaakt?

Natuurlijk had ik kunnen weten
dat dit al geen toekomst had
Jij wilde het die kans wel geven
en stom, maar ik geloofde dat

Grote, stomme fouten
ik heb ze allemaal gemaakt
En langzaam aan begrijp ik wel
waarom ik ook alweer ben afgehaakt

Je was het niet waard
van buiten wel, van binnen niet
Ga gerust zo door het leven
want echt verder komt je niet

Bedrieg de hele wereld
want jij hebt geen gevoel
Maar ooit, dan is er enkel leegte
geen leven meer, geen doel...

Als dat is wat je wil
dan wens ik je het beste!
Tot zover, want verder
verder wil, en kan ik niet...

Grtjs!