Na een tijdje alleen mee te hebben gelezen hier even een stukje over hoe ver ik er nu in sta.
Na veel bewogen maanden is de scheiding nu bijna rond. Aankomende vrijdag tekenen we het convenant....
Raar idee dat, dat dan het einde is. Het einde van mn huwelijk maar het begin van een echte nieuwe start.
Toen ik vanavond binnen kwam en me dat realiseerde voelde ik me even erg verdrietig en bang.
Toch even het idee hebben dat ik heb gefaald. Tis niet gelukt om mn huwelijk in stand te houden.
En dan komende vrijdag is alles rond. Mijn scheiding en het regelen ervan is redelijk vlekkeloos verlopen en het contact met mn ex was en is nog steeds prima. Maar het blijft een raar gevoel. Hem terug willen? Nee dat zeker niet.
Iemand missen om me heen.. jah dat wel.

Het is vooral nu de stress van op tijd een andere woonruimte te vinden. Half juni moet ik uit "ons" huis.
Dat maakt het allemaal een beetje stressig merk ik nu. Het zal wel loslopen maar toch.
Er is veel gebeurd afgelopen maanden en dat trekt toch een wissel op je....
Naast het regelen van de scheiding en woonruimte passeren er ook anderen dingen je pad en moet je daar ook weer mee om leren gaan.

Opzich sla ik me er redelijk doorheen en ben ik sterk genoeg om alles aan te kunnen. Alleen het idee dat ik over een paar weken in een ander huis zit.. De eerste avond alleen daar en voor het eerst daar in mn bedje liggen en luisteren naar alle vreemde geluiden.. brrr... Het boezemt me even angst in nu. Al het oude vertrouwde weg.

Maar al met al ben ik vrij positief... Ik lach en geniet op momenten wanneer dat kan. En soms.. soms komen er even tranen... en dat mag!

Jans1