Ik wil graag mijn verhaal kwijt zonder een oordeel te krijgen.
Twee jaar geleden heb ik een affaire gehad en nee ik ben er niet trots op maar het is gebeurd. Het klikte goed en we hadden echt een vriendschap met benefits. We zagen elkaar wekelijks en begonnen gevoelens voor elkaar te krijgen. Op een gegeven moment kwam zijn vrouw er achter met alle pijn en verdriet tot gevolg.
Het contact werd abrupt verbroken wat op zich logisch is maar ik viel in een enorm gat. Ik heb er bijna een jaar over gedaan om het een plek te geven en te accepteren dat ik nooit

antwoord op mijn vragen zou krijgen.

Een jaar later kreeg ik ineens een sms'je, omdat ik zijn nummer had verwijderd wist ik niet van wie het was. Ik antwoordde met "wie ben jij?" Toen kreeg ik als antwoord "je beachboy" Hij woont aan zee dus ik wist meteen dat hij het was. Ik reageerde lauw omdat hij mij zoveel verdriet had gedaan, hij schreef dat hij wilde weten hoe het met mij ging en als ik zin had kon ik mailen. Ik moest er over na denken, na het weekend besloot ik dat ik wilde mailen. Ik wilde antwoord op mijn vragen om alles een plek te kunnen geven.
Uiteindelijk gingen we samen wat drinken en de klik was er nog steeds.
Een maand later belandden we weer in bed, zo dom want natuurlijk liep het weer op ruzie uit en werd het contact weer verbroken.

In het najaar van 2013 zat ik er om meerdere redenen doorheen.
Privé liep het niet lekker, mijn baan stond op de tocht en nog meer dingen. Ik ging naar een psycholoog en wilde mijn pijn verwerken.
Ook mijn exminnaar was onderdeel van mijn pijn, ik voelde me vernederd. Begin dit jaar heb ik een boze email naar zijn werk gestuurd want dat was het enige emailadres wat ik had. Ik weet dat zijn email en agenda door zijn secretaresses worden beheerd maar toch weerhield mij dat er niet van om te mailen.

Ik kreeg geen reactie wat me ergens ook niet verbaasde maar ik wilde een rouwproces afsluiten. Ineens met Valentijnsdag kreeg ik een mail in het Engels geschreven. Dat ik altijd speciaal voor hem was gebleven en dat hij dankbaar was voor het feit dat ik hem voor een nieuwe affaire had kunnen behoeden. Ik was lichtelijk in shock maar toch reageerde ik. Uiteindelijk mailden we weer en spraken we af.
We hadden veel ruzie, dat wel, toen zijn vrouw er destijds achter kwam heb ik contact met haar gezocht om mijn kant van het verhaal te kunnen vertellen. Achteraf dom van mij maar ik was zo verdrietig dat ik het ook allemaal niet meer wist. Hij was daar ontzettend kwaad over geweest maar toch zochten we iedere keer contact met elkaar.

Toch maakte ik hem duidelijk dat ik niet wilde vervangen wat hij thuis te kort kwam. Dan moet je stoppen met je huwelijk vind ik, constant vreemd gaan is geen oplossing. We besloten de strijdbijl te begraven en het contact platonisch te houden. Dat ging een tijdje goed totdat hij begon te bedelen om erotische foto's en filmpjes.
Hij kon dan over mij fantasepren zonder dat er daadwerkelijk fysiek contact plaatsvond want hij miste onze affaire wel maar wilde dat zijn vrouw niet weer aandoen want hij hield van haar.

Ik vond dat niet prettig maar toch heb ik foto's gemaakt waarop mijn gezicht niet zichtbaar was. Geen rare dingen maar subtiele foto's en daarmee ben ik over mijn eigen grenzen gegaan.
Maar ja, ik had en heb nog steeds gevoelens voor hem en liefde maakt echt blind. Tijdens onze laatste ontmoeting, nu 1,5 week geleden hebben we elkaar gezoend en ja natuurlijk zijn we weer verder gegaan.
Ik had hem over mijn gevoelens geschreven maar hij zei dat hij gevoelens voor me had maar niet verliefd was.
Hij zei het op zo'n botte manier, hij hield van zijn vrouw en wilde getrouwd blijven. Hij vond het prima om mij als aanvulling te hebben.

Die woorden sneden als een mes door mijn ziel.
Er knapte iets in mij en ik ging finaal door het lint.
Ik heb zijn vrouw gebeld om te zeggen dat hij nog steeds contact met mij had en dat het niet bij zoenen is gebleven.
Twee jaar nadat zij hem betrapt had en dat hij nog steeds contact met mij had al die tijd. Ik stuurde hem een bericht met de mededeling dat zijn vrouw op de hoogte was.

Hij haat me, wil me nooit meer zien, horen of lezen.
Ik voel me vooral erg schuldig naar zijn vrouw maar aan de andere kant moet ze weten met wat voor man ze gehuwd is.
Die man heeft geen respect voor haar, zijn kinderen of wie dan ook.
Ik ben hier ook schuldig aan, ik had nooit geen contact meer met hem moeten houden. Hij heeft mij op mijn hart getrapt op mijn meest kwetsbare moment. Ik ben zo dom geweest te geloven dat we een liefdevolle vriendschap (zonder intimiteit!) konden hebben maar hij heeft misbruik van zowel zijn huwelijk als mijn vertrouwen gemaakt.

Mijn hart is gebroken, ik ga echt kapot van verdriet!
Ik haat hem in het diepst van mijn hart.
Ik hoop dat zijn vrouw het lef heeft die vent nu eindelijk eens op straat te gooien na 2 jaar bedrog.
Dat hij nu echt eens met lege handen komt te staan.