Het is zo moeilijk om er niet aan te denken. Ik kan me op niets echt concentreren, zelfs als ik met vrienden over iets anders praat denk ik in m'n achterhoofd aan hem. Ik ga elke avond heel laat gaan slapen omdat ik niet nog een hele tijd wil wakker liggen in m'n bed, alleen met m'n gedachten.

Ik hoor vooral dat ik hem maar moet vergeten, omdat het toch maar een bedrieger is. Maar iedereen doet alsof ik het toevallig ontdekt heb en hij al om vergiffenis is komen smeken. Nee zo zit het niet. Hij wil me gewoon niet en toen hij me dat zei heeft hij maar ineens ook opgebiecht dat hij me bedroog. Wat maakt hem het uit als ik het weet. Onlangs heb ik nog een gesprek met hem gehad, nadat hij een paar dagen na de breuk een vage e-mail naar me stuurde. Ik wilde gewoon weten hoe het nu precies voor hem zat. Als closure, denk ik. In die e-mail zei hij dat hij eigenlijk geen breuk wilde maar gewoon afstand en dat hij echt nog graag vrienden met me wil blijven. Hij zei dat hij z'n les geleerd had, dat hij degene was die onvolwassen was en dat hij arrogant is. Toen ik hem zag leek hij alweer vergeten te zijn wat hij had geschreven. Hij was (en ik wist niet dat dat mogelijk was) nog harder en koud dan op de avond van de breuk.

Vrienden blijven wilde hij plots niet meer (even voor de duidelijkheid: ik ook wel niet). Hij wilde gewoon dat we normaal kunnen doen tegen elkaar als we mekaar toevallig tegenkomen. Hij houdt er niet van als zijn vrienden paniekerig fluisteren 'je ex is daar!', wat ze nu doen. Ah leuk om te weten dat mijn aanwezigheid hem alleen maar wat ongemak veroorzaakt. Zijn excuses in z'n mail waren niet voor wat hij gezegd had maar de manier waarop. Hij zei 'wel kijk, het kan zijn dat ik die ene jongen daar een klootzak vind, maar dat iemand anders hem heel sympathiek vind. Of het kan zijn dat ik dan ene meisje heel erg lelijk vind maar dat iemand anders haar net mooi vind'. Dat bedoelde hij met 'de breuk is mijn schuld'. In de trant van 'one man's trash is another man's treasure'. Hij wil me niet, maar misschien iemand anders wel. Hij haalde z'n schouders op en zei dat hij niet wist dat mijn gevoelens zo serieus waren en dat hij dit spelletje nog een paar maanden had kunnen spelen.

Hij begon weer z'n redenen af te lopen. De klik is er niet. Ik 'inspireer' hem niet, hij heeft iemand nodig die rijper is en een duidelijk doel heeft in het leven. Ik weet nooit wat ik wil en het feit dat het me niet uitmaakte naar welk café we gingen om te praten ziet hij als voorbeeld daarvan. Telkens ik in de spiegel kijk zie ik nu gewoon een saai, grijs meisje. En het lag niet aan het feit dat hij niet KAN monogaam zijn, maar hij WIL het gewoon niet. Ik was het gewoon niet waard. Hij heeft me geen seconde gemist in de weken dat hij niets van me hoorde. Hij zei zelf dat er 'al dingen gebeurd waren' sinds we uit mekaar zijn. Eind augustus vertrekt hij naar Toulouse voor 4 maanden. Ik weet nu al dat hij zich daar rot gaat amuseren. Karma bestaat niet.

Alles wat hij zei blijft door m'n hoofd malen. Het is gewoon een raar gevoel, in het verleden heeft een jongen al eens het einde aan onze relatie gemaakt maar toen had ik duidelijke fouten gemaakt en ik was erg jong. Maar nu heb ik geen fouten gemaakt. Ik deed net m'n best om de perfecte vriendin te zijn. En hij kende me nu al maanden, hij heeft door hoe ik in elkaar zit. Maar ik was gewoon niet goed genoeg. Niet goed genoeg om bij te blijven, om trouw te zijn, zelfs niet om vrienden mee te blijven. Er is niets dat ik daar kan aandoen of aan veranderen, terwijl ik net hield van deze persoon. Ik weet niet hoe ik daarmee om moet gaan. Ik ben gebruikt en dan weggesmeten als vuilnis toen hij klaar met me was. En dan krijg ik nog niet eens een verklaring dat het aan hem ligt, dat hij gewoon vrouwen zo behandelt. Nee, het ligt dus aan mij. En misschien komt hij ooit wel een vrouw tegen die rijper is en waarvoor hij zich wel wil gedragen. Ik ben niet interessant genoeg, niet spannend genoeg, niet oud genoeg en niet mooi genoeg. Maanden heeft hij met me doorgebracht en hij geeft niets om me. Ik betekende niets.