Hee Mark...
Je kan toch gewoon eens beginnen met maatschappelijk werk te praten... je huisarts kan je doorsturen. Dat is heeeeeel wat anders dan opgenomen worden hoor! Waarschijnlijk is gewoon af en toe praten met iemand die er helemaal voor je is, voldoende.

Het is een kwestie van leren met tegenslagen om te gaan en het verwerken van heftige emoties, zoals dat met liefdesverdriet gebeurt.
En ja, dat kun je tot op zekere hoogte leren. Niet dat je dan geen verdriet meer hebt, maar het maakt je niet meer zo total loss als je nu bent.

Dus: niks opgenomen worden, niet meteen het meest zware middel! Er is niet voor niets maatschappelijk werk en die hebben wel voor zwaardere vuren gestaan dan dat bij jou.
Dus geen stempel "gek" maar: normaal. Iedereen heeft wel eens hulp nodig!

Liefs,
Geraldine.

Lieve Mark,

Je doet alsof het allemaal verloren is! Er is nog niets verloren..
dan doe je een jaartje over, zoals zovelen.. ik weet niet of je deze maand september begonnen bent of vorig jaar.. als het net een wee geleden is is er niets aan de hand. Maar ook als je vorig jaar al begonnen bent: zulke dingen gebeuren.. niet alles gaat altijd van een leien dakje. Het is niet anders.

Een gesprek met je huisarts is zo gebeurd.

Liefs,
Geraldine.

Ben 3 maanden opgenomen geweest op de PAAZ in een ziekenhuis. Ik heb er heel veel aan gehad en mijn rust gevonden die ik ontzettend nodig was. 'k Heb ook een minderwaardigheidscomplex wat onder andere ontstaan is door problemen in mijn jeugd. Maar vanaf dat mijn relatie beeindigd is, werd het voor mij tijd dat ik al die problemen eens grondig aan ga pakken.
Ik weet niet of het lukt dat je EN opgenomen kunt worden EN gewoon naar school gaat of wat dan ook, ben bang dat dat niet gaat lukken. Dus moet je een keus maken wat jezelf het beste lijkt.
Succes ermee!

Groetjes Edwin