Alle goede dingen komen tot een einde.... maar aan wie niet gelooft in de schoonheid van zijn dromen, zal nooit de toekomst behoren. Ik voel me niet zo top nu, maar het wordt wel weer beter. Toch even twee weken lol gehad na een diep, diep dal.

Zondag met mn ouders' hond gelopen; lekker uitwaaien... lekker rennen, springen, andere honden.
Fijn, even er uit. Als je in de binnenstad van een stad woont mis je dat wel eens. Mn ouders wonen vrij, lekker rustig, net zo rustig als bij haar. Ik wilde het echt niet. Ik wilde echt niet nu al wat voor haar gaan voelen. Waarom gebeurde het toch na dat topweekend? Het zag er zo goed uit... echt een klik, zo goed elkaar aanvoelen. Het was enorm gezellig, knus, lief, spontaan, eerlijk. Nagenieten van mn boterhammen de maandag erna... die waren van haar; wat was ze lief! Wat was ze leuk... toen kon ik nog zeggen dat als ze me toen al niet meer zou willen zien, ik het nog zo kon hebben. Ik genoot van haar, het moment. Stiekem toch vooruit gekeken, zei ik nog zo.... Dat mocht eigenlijk niet van mezelf: zelfbescherming... niet nog eens klote voelen omdat plannetjes niet doorgaan. Maar ze vroeg me zelf: weekje vrij nemen als t me leuk leek, om elkaar beter te leren kennen, iets met foto's doen dezse winter, biosje pakken, cursus zoukdansen oppakken... wat spontaan van dr, ik wilde dat wel! Met haar, leuk! Ik kreeg er zin in! In haar... niet alleen omdat we in bed lagen met elkaar, niet alleen om de knuffels, niet alleen om haar prachtige uiterlijk. Ze was, is, een toffe meid. Ja, ik raak snel uitgeken op veel dingen in mijn leven... en ook haar had ik dat vertelt en ook zij leek te hopen dat dat hopelijk niet op haar dan was. Ik verzekerde weer, geloof me, als jij zo blijft zoals je bent, dan komt het helemaal goed. We zagen het: fout gemaakt, de bons gekregen. Had het nou maar voor dat tweede weekend gebeurd, dan had ik het kunnen hebben. Maar waarom ging ik die zaterdagnacht nou terug naar haar? Ik kon thuis op pad met vrienden; er waren anderen die me wilden zien... maar ik ging naar haar. Ik wist dat zij zich niet top voelde; dr vriendinnen hadden dr laten zitten.... en wat doe ik? Ik trek me dat aan en wilde dr voor dr zijn. Net alsof ik dat kon als je elkaar maar net kent... Had ik niet gewoon moeten gaan feesten? Dan had ik ook niet die fouten gemaakt die ik zondag heel de dag maakte... Ik ben naar haar toe gegaan omdat iets in mij al had besloten haar erg leuk te gaan vinden... te snel, te vroeg.

Goed... dan als vrienden gewoon doorgaan! Ook dat kan ik proberen. Het is wel wennen om even een stap terug te doen als je al met elkaar in bed gelegen hebt, lieve dingen tegen elkaar gezegd hebt... Ik zei nog zo dat ik niet wist of ik dat kon. Misschien was het dan maar beter om gewoon maar niet af te spreken. Dat vond je ook geen goed idee zei je... gewoon vrienden zijn; geen zoenen meer; gewoon wel afspreken, bellen, smsen, mailen.... dat wilde je... en dat deed ik. 2 mailtjes, paar keer gebeld, een kaartje gestuurd met mn sorry dr op.... een smsje...

Je hebt me ene keer terug aangesproken op msn, om me te bedanken voor t kaartje.. gelukkig dat nog wel, anders had je een goede imitatie van mn ex kunnen zijn. Maar jij bent niet zo harteloos. Sterker nog, jij hebt het hart op de juiste plek, alleen is die gewoon niet voor mij bedoeld. Kan... jammer maar helaas. In dat ene gesprek zei je gevoel wat je had voor mij wel heel veel minder was geworden, maar er nog wel iets was... maar, het ziet er naar uit dat ook dat weg is. Ik belde zondag nog met je, maar het leek wel of je amper zin had om met mij te spreken. Zo anders dan eerst... ik vind het jammer. Ik weet niet of het alleen maar te maken heeft met die rotopmerking van mij... vast niet. Er zal wel meer meespelen nu. Ik hoef het ook niet te weten als je t niet wil zeggen; en wat maak ik me druk.... 3 weken terug kende ik je amper nog.

maar goed, je zal wel niet meer online komen op msn, je zal me verder wel niets meer te vertellen hebben uitjezelf. Ik vind dat jammer, maar niet erg. Ik snap best dat iets aan het begin leuk kan zijn en zo weer kan tegenvallen. Het is jammer dat het nu al gebeurd, maar beter nu dan later. Wie weet hoeveel ik dan voor je had gevoeld.

Je verdient in elk geval veel meer respect dan mn ex, nieuwe vlam. Waait wel weer over... en wie weet houden we toch iets van een vriendschap over... immers, mn scheerspullen staan nog bij je.... grappig als ik denk waar die eerst hebben gestaan . Heel veel liefs van mij.... ook al lees je dit niet. By the way.... ik heb nog nooit het leukste meisje van de stad gedate (vond ik dan haha!). Laten we er nu weer om lachen, das mooier en leuker ook! Hou me op de hoogte van je hondje en of je wel iemand leuks weer tegenkomt! Ik hoop het voor jou! En... Tot gauw...!?