Dag iedereen,

Puur toeval, maar alsof het lot er mee speelt kwam ik vandaag op deze website terecht en wat bleek, vandaag ben ik 2 jaar en 19 uur geleden ingeschreven. Dat was toen enkele dagen nadat mijn grote verdriet begonnen was. Zo'n negen maanden later was voor mij de kous af, het grote verdriet was voorbij en ik moest toch verder.

Hey allemaal!

Ik wil even een korte update schrijven over hoe het met me gaat! Het is ruim acht maanden geleden nu sinds dat t voor bij ging en in die maanden er na heb ik intensief geschreven hier en ook veel op anderen gereageerd. Wat een periode... veel kanten van het leed moeten zien. Natuurlijk vaak ook gedacht dat er aan de ellende geen einde zou komen. Maar na zoveel maanden verder ziet het er gelukkig toch anders uit.

Ja, hier had ik naar uitgekeken. Mijn verjaardag. Waarom... Dit zou het dan moeten zijn; om te zien of ik wat van dr zou gaan horen, na al die tijd. Er zit bijna een half jaar op. De breuk is bijna even lang als dat mn relatie met haar duurde. Ik kreeg een contactverbod van haar kant en mocht pas na een tijd wat laten horen. Ik stuurde haar eind december een kaartje met wat schrift erop. Daarop niets van gehoord... wellicht dan iets terug op mijn verjaardag, eergisteren, maar nee.

Hoe kon ik het vergeten... jullie de beste wensen toewensen! Hier zitten juist diegenen die het vanuit mijn optiek het meest kunnen gebruiken.

Vier en een halve maand sinds de breuk met mn ex en ruim twee maanden van die andere... die andere telt niet meer voor me; ik denk er wel aan terug, helaas speel ik twee weken feeling lucky keer op keer overnieuw in mn hoofd af. En is het niet aan haar, dan is het wel over mn ex. In een half jaar heb ik daar veel meer mee beleefd en daar is dan ook te veel om aan terug te denken.

Het is nog vroeg in december. Nog een dag of dertig en het jaar is voorbij. Eindelijk... Ik heb mezelf dan ook de laatste dagen van dit jaar wat rust gegund. Geen liefdesverdriet of volledige ontreddering. Alles is ingecalculeerd en niets komt meer onverwacht. Het is niet echt tweede natuur voor mij om zo de zaak vast te leggen, maar ik heb het nodig. Van het omhoog krabbelen mag geen sprake meer zijn; ik ben gaan staan en klim even niet verder op. Ben blij dat ik even sta. Ik kijk uit naar het nieuwe jaar; een heel beroerd jaar sluit ik af. 2009 kan nooit nog beroerder worden dan dit...

Wat als je je na een hele lange tijd niet meer leuk voelt. Paar keer gedumpt en afgewezen nu in een korte tijd... Ik kan het niet meer voor elkaar krijgen de dingen te doen die goed voor mij zijn. Ik voel me afgedankt en ongewenst. Als zoveel mensen tegen je zeggen dat je het wel waard bent en dat het allemaal een keer goed gaat komen, dan geloof je er de eerste keer in, soms een tweede keer. Maar nu zie en voel ik me zoals ik me lang, lang geleden ook eens zag. Doelloos. Op het moment dat zelfs het laatste lichtpuntje, hoop, vertrouwen verdwenen is, dan is het echte dieptepunt bereikt.

Alle goede dingen komen tot een einde.... maar aan wie niet gelooft in de schoonheid van zijn dromen, zal nooit de toekomst behoren. Ik voel me niet zo top nu, maar het wordt wel weer beter. Toch even twee weken lol gehad na een diep, diep dal.

Zondag met mn ouders' hond gelopen; lekker uitwaaien... lekker rennen, springen, andere honden.