Hai Jodie...
Na het lezen van je verhaal kon ik het niet laten je wat te sturen, het is zo herkenbaar, die van mij heeft namelijk ook van de een op de andere dag, medegedeeld, dat hij het niet meer weet!!! bij mij was WAARSCHIJNLIJK de reden dat ik het laatste stukje verleden nog niet verwerkt had, en dat nog niet direct met hem kon delen, van de een op de andere dag draaide hij 180 gr om,van een lieve gevoelige jongen, naar een harde afstandelijke jongen, en zei me ik weet niet wat ik wil, ik heb zo mn vraagtekens,over ons, terwijl hij 2 dagen van te voren nog tegen me zei dat ie zo happy met me was,Het zijn dingen die niet te begrijpen zijn!! ik lees in jou verhaal dat je hem nog gesproken hebt, en dat hij zegt dat hij na wil denken over zijn toekomst...
Wat ik overigens net als bij mijn ex heel erg laf en gemeen vind, want dan hadden ze er niet aan moeten beginnen, je kan niet zomaar van de een op de andere dag zeggen...IK WEET T ALLEMAAL NIET MEER..
Ik heb nog 3 weken lang tervergeefs geprobeerd met hem te praten, om samen een oplossing te zoeken, mails de deur uit gegooid, gesmst over en weer, maar alles zonder resultaat, kreeg antwoorden als""het heeft geen zin meer te praten" "ik heb geen zin in moeilijke gesprekken, "ik kan beter alleen zijn nu zodat ik niemand pijn kan doen"....en ga zo maar door...
Kortom ik word in onzekerheid achtergelaten, met al mn vragen..
Als ik hem naar zijn gevoel voor mij vraag zwijgt hij...
Wat het allemaal te betekenen heeft ik wou dat ik het je uit kon leggen, ik heb sinds vorige week zaterdag na ons laatste telefoongesprek, alle contacten verbroken, zn nummer gewist al zn smsjes gewist, ik heb alleen nog maar tegen hem gezegd, ik hoop dat als je jezelf weer bent, en er over nagedacht hebt, dat je me weet te vinden...
nu ik een week verder ben, heb ik alle hoop echt opgegeven, hij heeft niets meer laten horen, wat ik daarvan denken moet, ik weet t niet..het is allemaal zo vreselijk dubbel,ook ik was net zoals jij bang, BANG voor je hartje, je hebt je gegeven, en ze lopen er zo mee weg, alsof het niets is...
Ik begrijp daarom je pijn en verdriet ook heel erg goed, maar ik wil je wel een hart onder de riem steken ondanks ikzelf ook nog heel erg verdrietig ben, probeer toch langzaam, en stukje bij beetje toch je leven weer op te pakken, hoe zwaar en hoe moeilijk dat ook is nu,liefdes verdriet doet ontzettend pijn, maar ik weet ook uit ervaring dat het over gaat...nee ik zeg het verkeerd, dat je het een plekje kan gaan geven, echte liefde gaat na mijn inziens nooit over...
Heel veel sterkte

Hoi
Ik kan geloven dat het ontzettend veel pijn doet. Maar je mag echt je hoofd niet laten zakken, hoe moeilijk het ook is. Het klinkt misschien wat hard, maar zulke gedachten van nooit meer willen wakker worden voor het moment, helpen je niet vooruit.
Als hij tijd wil, dan zal hij die tijd nemen. Ik kan alleen maar de raad geven om ondertussen heel wat tijd voor jezelf te nemen. Je eigen toekomst (met kleine dingen) uit te bouwen, zonder dat je constant wacht op hem.
Verwen ondertussen jezelf want dat verdien je! begin met kleine dingen: een lekker bad, een nieuw kleedje...
maak leuke plannen voor jezelf met vrienden en vriendinnen: doe een terrasje...
Ik weet niet of je al een nieuwe job hebt gevonden, anders... zoeken maar. Zodat je sterker wordt op jezelf. Een sterke vrouw straalt ook iets uit en ik ben er rotsvast van overtuigd dat jij dit bent!
Vrouwen die geluk uitstralen hebben veel meer dan piekerende vrouwen. Als hij dan je glimlach terug opvangt... wie weet valt zijn frank dan wel dat jij een goeie plezierbrengende vrouw bent die dan open staat voor zijn avances...

Nuja het is natuurlijk niet gemakkelijk
maar ?ɬ©?ɬ©n ding moet je weten
hij kan jou niet gelukkig maken
JIJ maakt jezelf gelukkig!!!! Niemand anders kan dat doen voor je. En geluk begint in kleine dingen.
En geluk trekt ander geluk aan...

Succes!
Ik wens je in elk geval het beste
Lotje