Ik heb een besluit genomen.
Sinds het telefoontje van mijn ex waarin hij me gouden bergen beloofd en beweert er alles aan te willen doen om het goed te maken was ik behoorlijk van slag. Hij zat weer hele dagen in mijn hoofd en het gemis kwam weer een beetje om de hoek kijken. Terwijl ik nog steeds meer een relatie en zijn dochteryje mis dan hem volgens mij. Vorige week nog met mijn familie erover gepraat en die zeiden opeens dat fouten maken menselijk was, dat ik ook moest kunnen vergeven en wie weet dat relatietherapie zou kunnen helpen om 1 en ander op een rijtje te zetten en te bekijken of er nog een kans inzit voor ons. Dit bracht me alleen maar extra in verwarring. Ik had gedacht dat mijn familie helemaal klaar met hem was.

En dan is het ook nog eens de decembermaand. Wat voel ik me verdrietig dat ik dit jaar geen kadootjes aan het kopen ben voor zijn dochtertje en dat we morgen niet met zn drietjes sinterklaas vieren. En waarom zou ik een kerstboom nemen? ik ben toch alleen? en waarom zou ik het gezellig maken? voor mijn vrienden? nee en straksd ben ik met kerst de enige zonder relatie aan het diner en wat moet ik doen met oud en nieuw? mijn beste vrienden zijn bij familie of op vakantie. Slik..........
Maar tuurlijk mag dit never nooit een reden zijn om daarom iemand terug te nemen. Het is maar een maand, die overleef ik wel.

Ik merk dat ik zo moeilijk echt verder kan. Voor mijn gevoel is dat mede omdat ik nooit afscheid heb kunnen nemen van zijn dochtertje. Zij voelde echt alks mijn kind. Op een dag was ik er niet meer, mistten er spulletjes uit haar kamer en vervolgens kwam ik ook nooit meer. Dat moet erg verwarrend voor haar zijn geweeest. Het is nu 5 maanden geleden en ze schijnt nog naar me te vragen. En wat mis ik haar nog vreselijk!

Dus ik heb besloten dat ik afscheid van haar ga nemen komend weekend. Ik denk dat ik er inmiddels sterk genoeg voor ben want als ik ga huilen dan is het extra verwarrend voor haar. Ik wil een klein cadeautje bijv. een armbandje ofzo voor haar meenemen als herinnering. Verde ga ik het luchtig en kort houden en hoop dat het ons beide goed zal doen. Maar het gaat natuurlijk ook moeilijk worden.

A.s donderdag ga ik met mijn ex een kwartiertje om de tafel zitten om ons verhaal naar haar toe op elkaar af te stemmen. En stieken ook om te kijken hoe het is als ik hem weer zie. Hopelijk vind ik hem een sukkel en raak ik weer overtuigd dat ik hem echt niet terug hoef. Kleine kans dat het wel goed voelt, hopelijk niet maar ja dat zien we dan wel weer. En als ik ook maar een kleine spark bij mezelf voel of twijfel over of het ooit nog goedkomt dan ga ik van het weekend uiteraard geen afscheid nemen.

Hoop dat dit een goede beslissing is. Zie er wel tegenop eerlijk gezegd maar ja denk dat dit een grote stap vooruit zou kunnen gaan betekenen.