Verliefdheid is voor mij iets verschrikkelijks..... ik kan er niet mee omgaan. De angst dat de man waar ik van hou mij niet meer wil of nooit meer belt neemt extreme vormen aan. Ik voel mij doodongelukkig.... maar ik krijg het niet weg......
het beheerst mijn hele leven.

In mijn relaties ben ik lichamelijk maar vooral geestelijk beschadigd, altijd viel ik voor de "foute man" en hield mij groot voor de buitenwereld maar mijn hart stierf langzaam. Voor de buitenwereld het modepopje met de blonde haren en mooie nageltjes maar van binnen een bang vogeltje en niemand die het ziet. Van jongs af aan viel ik voor de macho's, dikke auto's en dure kleding maar ben nooit gelukkig geweest. Helaas wel veel gekwest, bedrogen en mishandeld.
Uren heb ik gewacht op telefoontjes die niet kwamen, zo verliefd en de enige manier om de pijn een beetje te verzachten was met rustgevende medicatie, uiteraard kan ik nu niet meer zonder.

In maart ben ik weer alleen komen te staan, ik heb mezelf toen beloofd alles anders te gaan doen. Maar het ergste van het ergste is gebeurd, de foutste man ooit tegengekomen en verliefd op geworden en buiten dat is hij ook nog getrouwd.
Ik wil zooooo graag stoppen maar ik kan mij niet los maken, hij beheerst mijn hele leven.
Ik kan niet meer werken, eten, slapen of uitgaan. Hele dagen ben ik thuis.... wachten...... ik stofzuig met mijn telefoon in mijn hand.... bang dat ik deze niet hoor..... ik haat mezelf dat ik dit doe, ik haat hem, ik haat deze eeuwig durende verlatingsangst die ik maar niet weg krijg. Ik heb liefdesverdriet terwijl de relatie nog niet over is...... en ik wil zo graag dat deze pijn stopt, waarom doe ik dit.

Ik zou zo graag gelukkig zijn, ik wil zo graag stoppen met deze man maar het gaat niet. Meerdere keren heb ik het geprobeerd met als resultaat dan ik negen kilo lichter ben. Inmiddels ben ik wel in therapie maar tot nu toe helpt het niet.