Ik heb een week of 3 een goede tijd gehad. Dacht weinig aan mijn ex. Kon afstand houden en zelfs genieten van mijn reboud relatie. Ze is zo lief voor me. Ook al weten we allebei dat dit geen lang leven is beschoren. Maar toch. Het voelt fijn en veilig. Maar die ex blijft in je hoofd zitten.
Ik heb gisteren een knoop door gehakt. Ik heb alles in gang gezet om de scheiding door te zetten. Daar was ze altijd heel afstandelijk in. Maar ik kan het niet meer. Het voelt alsof ik als een hondje achter haar aan loop. En zij zegt dat ze duidelijk genoeg is om dit niet te zijn. Zij is er klaar mee. En ik nog niet.
Maar nu komt weer een probleem. Hoe moet ik het aan mezelf verkopen dat ik energy ga steken in een relatie die ik niet zie zitten. Ik wil geen half/half relatie hebben. We praten nergens meer over en ze wil niets meer delen met mij. Waarom moet ik dan verder. Dan maar zonder haar. Maar ik was best boos gisteren dus ben ik met verwijten gaan gooien. Iets wat mij al 5 maanden dwars zit. En zij is dan zo rustig. Ze pareert alles en zorgt er voor dat ik me nog meer klote voel ipv juist opgelucht. Ze blijft me zelfs na onze breuk beïnvloeden. En ik wil dat niet meer. Ik wil rust. Dus dat ga ik nu doen. Niet meer me bezig zijn. Maarja dat zeg ik al 3 maanden. Gelukkig zijn de slechte dagen steeds minder. Ik heb nu 2 goede weken en dan 3 of 4 slechte dagen. En die dagen worden steeds minder. Ben begonnen met therapie om ook mijn verleden te verwerken. Dus ik hoop dat dit gaat lukken.

Hopelijk ben ik pas over een paar weken weer terug. Want dan gaat het steeds beter.

Ik kan wel janken voor mijn kinderen. Wat heb ik ze aangedaan. Sorry jongens. Het spijt me zo. Ik wou dat ik het goed kon maken. Echt. Papa houdt van jullie!!!!!!!!!!