Hallo iedereen,

Wat gaat de tijd snel. Al 3 weken sinds ik deze site ontdekte. 3 weken sinds hij zei dat hij niet meer verliefd was. Ik mis hem nog steeds en ik hou ook nog van hem. Heb in mijn leven al 't een ent ander meegemaakt, maar dit vind ik toch ook wel een erg moeilijke periode. Ik begrijp hem niet. Omdat we zo anders zijn op dit vlak. Ik wil altijd maar praten om beter te worden. Hij wil in zijn hoekje kruipen en zwijgen. Ik begrijp niet dat hij me niet uit de hel wil verlossen door de zaken uit te praten, door verwijten te relativeren. Hij begrijpt niet dat ik hem geen rust wil gunnen. En zo zijn we teleurgesteld in mekaar. En mekaar kwijtgeraakt. Lieve mooie wij bestaat niet meer. Maar hij zit nog in heel mijn zijn. Ik kan aan niemand anders denken en kan me niet inbeelden dat ik ooit door iemand anders aangeraakt wil worden. En weet je wat me helemaal gek maakt, ik kan me niet herinneren hoe hij rook. Alle herinneringen worden vager en ik wil ze bij me houden, ik wil hem niet loslaten. En het doet zo'n pijn dat ik zoveel mensen ken die alle dagen bij hem mogen zijn, met hem mogen praten, hem mogen troosten en knuffelen. En ik die het belangrijkst voor hem was, waar hij het liefst bij was, is helemaal buiten spel. Hij wil iedereen liever zien dan mij. Hij heeft dit nodig om zichzelf terug te vinden en erover te geraken. Maar ik ben jaloers op al die vrienden die in zijn gezelschap mogen zijn. Hij blijft mijn heerlijk ventje. God, wat mis ik hem..